ෆැන්ටසිය හා යථාර්ථය

කෙල්ලගෙ අම්ම....

මගෙ දුව මගෙ දුවට ඔහෙ ගිහින් ජීවත් වෙන්න පුලුවන්ද?කොච්චර දුශ්කරද.අනික රස්නෙ.

(කොල්ලට හිනා.මේක යාපනේයැ.ඒ ගෙදරට වාහයක් යන්නත් බෑ.කන්ද උඩ)

කොලඹට කොච්චරන්ම් දුරද.අපි ටවුන් වල ජීවත් උන මිනිස්සු.

(කොල්ලට හිනා.මට කොලබට පැය 1 1/2යි.කෙල්ලට පැය 3)

තමුසෙ නිසා ආව හොදම ප්‍රොපෝසල් කීයක් නැති උනාද.(කොල්ලට හිනා.කොල්ල දන්නව කොල්ල ඉන්නකොටත් වෙන ප්‍රොපෝසල් හෙව්ව බව)

මං හෙව්වෙම අතට පයට වැඩකරන අය ඉන්න ගෙයක්.තමුන්ට එහෙම තත්වයක් තියෙනවද? 

(කොල්ලට හිනා.අම්මට ගෙදර දොරේ වැඩ බැරුව දුවට පුලුවන් වෙනවයැ.)

අනික සල්ලි ඉතුරු කරලවත් තියෙනවද .හරි හමන් පඩියක් තියෙනවද.පඩිය කීයද.

( කොල්ලට හිනා.කෙල්ලගෙ පඩිය වගේ දෙගුනයක් පඩි.පිට වැඩ කරලත් තව සැලකියයුතු ගානක් හොයනව කොල්ල.කොල්ලට වගකීම්,යුතුකම් වැඩී .ඉතුරුව අඩුයි.කෙල්ලට සැලුන් ඇදුම් වලටම පඩිය මදි)

මගෙ දුවව හරියට බලාගන්න බෑනෙ තමුන්ට

(කොල්ලට හිනා.මුලින්ම හම්බුන දවසෙත් කෙල්ලට උන.බේත් කෑම උස්සන් ගියෙ.අසනීප උනාම කෙල්ලට බේත් බොන්වනම් කන්නම පුලුවන් පීසා විතරමයි.කෙල්ල මෙච්චර කල් දැන් බේත් නොබී හිටයයැ).

මගෙ දුව වගේ ලස්සන කෙනෙක්ට තමුසෙ වගේ එකෙක් හරුයන්නෙනෑ.

(කොල්ලට හිනා.උනහපුලු අම්ම මතක් වෙලා.මොනා උනත්.කොල්ලට කෙල්ල ලස්සනයි තමා)

මැණික්කාරයෙක්ගෙ පුතෙක්ගෙනුත් ප්‍රොපෝසල් එකක් ආව ලගදි .

( කොල්ලට හිනා.ඔය පැන්නෙ බළලා මල්ලෙන්.)

මගෙ දුවට ලස්සන ඇදුමක්වත් අරන් දීලා තියෙනවද?( කොල්ලට හිනා.අදින ආමන්තෙ බ්‍රා ටිකත් අරන් දුන්නෙ කොල්ල)

තමුසෙ එක්ක යාලුවෙලා දුවට මොනාද ලැබුනෙ.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ල හම්බෙනකොට කෙල්ල උන්නෙ Depression වගේ තත්වෙක.කලින් කොල්ලගෙන් තිබ්බ පීඩා නිසා.දැන් ඉන්නෙ උදේ පිපුණු මලක් වගේ)

මගෙ කෙල්ල සතුටින් තියන්න තමුන්ට බෑ.

( කොල්ලට හිනා.කලින් කොල්ල සතුට ගෙනාවෙ ෆාමසියෙන්.කොල්ල සතුට දුන්නෙ හිතට)

මගෙ දුවට හරියන්නෙ කොලඹ ලගින්ම ගෙයක්.

(කොල්ලට හිනා.ඔව් දැන් කරන ෆැශන් වලට ආයෙ ගමකට යන්න වෙන්නෙ නෑ තමා.)

අපිට තියෙන දේවල් එක්ක බැලුවාම තමුසෙට මොනාද තියෙන්නෙ.කොලඹින් ගෙයක් හැදුවෑකිද.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ලට තියෙනව හිතේ සතුට.ඕන දේකට ඉන්න යාලුවෙ සෙට් එකක්)

අනික මං ලග එහෙන් එකයි මෙහෙන් එකයි නෑ.කෙලින් කතා කරනව.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ල දන්නව.කොල්ලට පෙන්නනෙ එක මූණක්.කෙල්ලට පෙන්නන්නෙ එක මූණක්.කොල්ලට මූණටම කියන්නෙ අකමැතී.කෙල්ලට කියන්නෙ මං කැමතී)

මගෙ දුවට බස් වල යන්න බෑ.තමුන්ට වාහනයක් නැනෙ.( කොල්ලට හිනා.බයික් එක වාහනයක් නෙවෙයිනෙ.ඒ නිසා ත්‍රීවිල් වලමයි කොල්ල කෙල්ලව එක්ක යන්නෙ)

මේ මගුලට මං මලත් කැමති නෑ.ඔයාල කතා කරල තීරණයක් ගන්න.

( කොල්ලට හිනා.මලත් කැමති නැත්නම් ආයෙ කෙල්ලයි කොල්ලයි කතා කරල මොන තීරණ ගන්නද)

කොල්ල....

"ඇන්ටි මෙහෙමයි.ඔයාලට ගොඩක් දේවල් තියෙන නිසා ඔයා ඉඩමක් අරන් දෙන්න.මං ගේ හදල වාහනේ ගන්නම්.හාද??"

බීප්...බීප්...බීප්....

කොල්ලට සතුටුයි හිත සුද්ධයි.කෙල්ලට දුකයි ලෝභයි.කොල්ල පට්ටම ආදරෙයි.අම්ම තීරනේ දීලා ඉවරයි.

- සුභ කාන්තා දිනයක් වේවා-

ලියමන

 ලියමන-

මොබයිල් ෆෝන් තියා රැහැන් සහිත ඕපාදූප පෙට්ටිවත් එතරම් ජනප්‍රිය නොවුන එහෙව් කාලෙක සමනලයෙක් අතේ එවන ලියුම් වලට පුලුවන් වුනා මිනිස්සු ජීවත් කරවන්න.ඊලග ලියමන ලැබෙනකම් පිච්චි පිච්චි ජීවත් කරවන්න. සිමෙන්ති මිලට කෑදර කඩකාරයො වගේ තාමත් අතීතයට කෑදර මිනිස්සු ලග ඔය සමහර ලියමන් තවමත් පරිස්සමින් ඉතිරි කරගෙන ඇති. මං ලගත් තියෙනව අන්න එහෙම ලියමනක් දැනට දශක 3කට වඩා වයස. ඉන්දියානු මුහුදේ නැවක ඉදන් මම ඉපදුන සතුට වෙනුවෙන් මගේ චූටි මාමා මට ලියල එවපු එකක්. නොදුටු පුතුට ලියමි එහෙමයි පටන් අරන් තියෙන්නෙ ලියමන. දැන් ඉතිං චීන පෝර ගහපු ගොයම් ගහක් වගේ වුනාට මං ඉපදීම ගැන සතුටු වුන මිනිස්සුත් ඉදල තියෙනව. හුම්

ලියමන ලග නැතත් කොන්දොස්තර ලග ඉතිරි වෙච්ච රුපියල වගේ අමතක කරන්නත් බැරි අමතක නොකරත් බැරි සමහර පද පේලි දැන් උනත් වැහි නැති අකුණු වගේ මතකෙට එනවා ඇති කාට කාටත්.ප්‍රේම වදන් වගේම රස්සවෙන් දොට්ට දාන්න එවපු ලියමන දක්වා ඕවා අදාලයි. එහෙම නැති කෙනෙක් ඉන්නවනම් පීසීආර් නොකර මට කොවිඩ් නෑ කියල කියන එකෙක් වෙන්න ඕනි.

ඔය අපේ සමහරු උන්නා කොල්ලගෙ ලියුම කෙල්ලට දෙන්න කිව්වම ලියුම කඩල ඒකත් කියවල ඒ එක්ක තිබ්බ චොක්ලට් එක එහෙම කාපු අය. පන්තිවල හොදම ලියන්නො ලියුම් ලිව්වෙ ස්වයංරැකියාවක් විදියට. කෙල්ලො දෙන ලියුම් වගේ කොල්ලන්ට ලියුම් දීලා උන්ගෙන් කාපු බීපු ඇමීබාවොත් ඔය අතර නොහිටියාම නෙවෙයි.

ප්‍රේමය උසයි කිව්වට නවය වසරෙ කොල්ලගෙ ඒ හැටි උසක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් ඌට තිබ්බ හීනනම් මහසෝනා තරම් උසයි. ඒ වයසෙ කොල්ලෙක්ට මොනතරම් හීන තියෙනවද. මතකද ඒ කාලෙ උඹලට අපිට තිබ්බ හීන. මම මේ කතාකරන්නෙ අලුත් සහශ්‍රයෙ උන්ට නෙවෙයි.ඊට කලින් උපන්න උන්ට. ගියර් දාල වැඩ දාල පදින්න පුලුවන් බයිසිකලයක් , ඉලක්කම් පේන අර හතරැහැ හැඩේ ඔරලෝසුවක් , පර්ස් එකක් ඔව්ව ඒ කාලෙ හරිම උහ හීන. හරියට බලු රේස්වල බල්ලට ඉස්සරහින් පීල්ලක් දිගේ දිවෙන යකඩ හා රූපෙ වගේ කවදාවත් අල්ලගන්නම් වෙන්නෙ නෑ. නවය වසර කොල්ලයි ,ප්‍රේමයයි , හීනයි, ලියමනුයි පොල් සම්බෝලයි චොක්ලට් බිස්කටුයි වගේ නේද..

එච්චරම උසකුත් නැති හීන්දෑරි මේ හාදයට කිසිමවිදියකට ඉල්ලන්දැරි පෙනුමක් තිබ්බ කියල මම අදටත් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. කොන්ඩෙ උනත් කොටටම කපලා එහෙමත් නැත්නම් පැත්තට පීරපු කොන්ඩෙ හොදටම අවුල් වෙලා. කොල්ලට ඒ කාලෙ උනත් කල්පනා කරන්න මහ ඉහලින් දේවල් තිබුණා. ලගාවෙන්න බැරි හීන තිබුනා. කොන්ඩෙ පීරන්නවත් සැලකිල්ලක් නොතිබෙන්න ඇත්තෙ ඒවා නිසා වෙන්නත් පුලුවන්. ඉගෙනීමට උනත් මහ ඉහල හපන්කම් දක්වපු නැති අහිංසකයෙක්. හැබැයි ඉක්මන් කේන්තිකාරයෙක්. දශක තුනක වයසත් පහුවෙලත් ඔය ලක්ශන සමහර දේවල් ඒ විදියටම මම ඒ කොල්ලගෙන් තවම දකිනව. 

කොල්ල එහෙම වුනත් කොල්ලගෙ ගමන් සඟයා ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්.හරියට ලෙන්චිනා කෝලමට ඩික්තලා අහ් නෑ දික්තලා ගෙන්නුවා වගේ. පෙනුමයි පිලිවෙලයි හැම අතින්ම වෙනස්. ඔය කොයි වෙනස්කම තිබ්බත් වල බහින වැඩවලට දෙන්නම ස්ටෙලා කිව්වෙ එකටමයි. පුත්තලම සහ බූරුවා වගේ. ඔය සම්බන්ධකම් වල අතුරු ප්‍රතිඵලයක් විදියට නවය වසරෙ අහිංසක කොල්ලා ආලයක බැදෙනව. 

හෝව් හෝව්... යාලුවා එක්ක නෙවෙයි යකුනේ.. කෙල්ලෙක් එක්ක. 

එකම බස් එකේ ගිය හැඩකාර කෙල්ලක් නිසාත් පාසැල් බස් එක නිසා උඩහට පහලට හරහට හැම අතටම සෙනඟ පිරිලා නිසා ඇතිවෙන සියුම් ස්පර්ශ නිසා අකුණු කොටලා බඩේ සමනල්ලු පියාඹලා මාමයිට් එක්ක පාන් පෙත්තක් ගිලිනව වගේ දැනුන නිසාත් ආලෙන් වෙලෙන්න ඇති සමහරක් විට. ඔය සබදතාව ඇතිවුන හැටි මම කලින් දවසක කියල ඇති ඒ තම්බපු අල ගෙඩ් ආයෙ තම්බන්න ඕනි නෑනෙ.

ඔය වයසට මොන ආලවන්තකම්දේ කියල මුං දෙන්නට ලව් කිරිල්ලක්නම් තේරුනේම නෑමයි ඒ කාලෙ පුරාවටම. විහිළු තහලු මඩ ගැහිලි විතරමයි තිබ්බෙ. හැබැයි ඉදල හිටල තරහවුන අවස්ථාවල ලියුම් කඩදාසි එහෙමත් හුවමාරු නොවුනා නෙවෙයි. කොල්ලා අතීතකාලය වර්ථමාන කාලය කියල වෙනසක් නැති ලියුම් ලියන්න නොදන්න ගස් හිපාටුවෙක්. සින්දු කෑලි කෝලම් බලි වශී වලින් කෙල්ලො රවට්ටන්න නොතේරෙන ටෝච් එලියෙන් හඳට යන්න හදන එකෙක්. 

ඔහොම ලැබෙන ලියමන් ගෙදර ගිහින් කොහෙත්ම කියවගන්න බැරි නිසා පාසැලේ බුදුමැදුර එහෙම නැතිනම් පිට්ටනිය කෙලවරේ තිබුන විලෝ ගස් තමා ඒකට උදව් වුනේ. ඒ තැන්වලට පැනගන්නව කියන්නෙත් දැලි පිහියෙන් කිරි පනුවෙ පිරිච්ච කිරි හට්ටියක් කනව වගේ තමා.පනුවො බේර බේර ඔය තැන් වලට රිංගගන්නව කියන්නෙ රජකමට ගොයියෙක් සුදුසුකම් ලබනව වගේ.

එච්වර එහෙම ගේමක් ගහල කියවාගන්න යන ලියුම්වල සමහර වෙලාවට සින්දු විතරයි .එහෙම නැත්නම් ඔයා දැන් වෙනස් වෙලා මාව බලන්න එන්නෙ නෑ අරකද මේකද බූවලු පොල්ලලි පොල් කටු හැම එකම ඕක අස්සෙ. එහෙම නැත්නම් තමුසෙ එක්ක මම තරහයි ආයෙ මගෙ පස්සෙන් ආවොත් තමුසෙව කොන්ක්‍රීට් කරල පින්තාරු කරල බකිනි ගහේ එල්ලනව වගේ භයානක කතා. දෙයියනේ මෙච්චර ලියුමක් කියවගන්න අච්චර කට්ටක්. එහෙව් ලව් වලට ඇස්වහක්නම් වදින්න එපා. පොඩ්ඩ ඇත්නන් සොකරි කාලිට අඳිනව බව දැන දැන එයාගෙම යාලුවො ලියුම් එවනව එයාගෙ අතේම. මේක බලල චොක්ලට් එකක් එවපං නැත්නම් ගෙදරට කියනව වගේ තර්ජන නැත්නන් කාලි මෑනියො වඩම්මවන්න හිතලම එවන හිස් කොල.

නාන්ප්‍රකාර විදියෙ ලියුම් අතර මේ කියන කොල්ලට හිතේ වැදුන අවසාන ලියමනක් තියෙනව. ඔය කිව්ව ආදර කතාව දෙවතාවක් නතර වෙලා ආයෙම පටන් ගත්තට පස්සෙ ලැබුන එකක්. එතකොට දහයෙ හෝ එකලොස් වසරෙ විතර වෙන්න ඕනි. බස් එකේ උදේම හොරෙන් අතමිට මෙලෙව්ව ලියුම අර පරිස්සමින් බෑග එකේ අඩිය කපල හදාගත්ත හොර සාක්කුවෙ දාගෙන උන්නෙ ඕක කියවගන්න විලෝ ගහයට නිදහස් ලෝකයට යන්න වෙලාවක් හම්බෙනකං. ඕක කියවගන්නකං තියෙන හැගීම ඔන්ලයින් ඕඩර් කරපු දෙයක් එනව දැන් ගේනව කියල කෝල් එකක් ආවම තියෙන කඩි කනව වගේ දැනෙන හැඟීමම තමයි. කල් යල් බලල බාන බැදගෙන ගහ යටට ගියෙ අදනම් මම සී සා වපුරා මිස මෙතැනින් නොගැටිමි කියල හිත හදාගෙන. 

අල්ෆෝන්සු අඹයක් වගේ ලස්සනට තිබ්බ ලියුම අතරින් ඒ ලොකු ඇස් එබෙනව දැනෙනව පේනව. සමහර තැන්වලදි ඒ ඇස්වලින් කඳුලු එහෙමත් වැටෙනව.කොලේ තෙමිලත් තියෙනව. නොනැගිටිමි කියපු කොල්ල ඊ ගහ වගේ නැගිටෙන්නව ඇස් ලොකු වෙනව ලියුම පොඩි වෙනව පහල තියෙන පොකුනේ මාලු ලියුම රස බලනව. අවසාන පද පේලිය ඒ තරම් බලවත්ද ? කොල්ලගෙ තිබ්බ සතුට හීන පුපුරවල දැම්මද ? අවසාන පද පේලිය දැනගන්න ඕනිද ?

ඒකෙ තිබ්බෙ මෙන්න මෙහම.

" තාරක අයියගෙ සම්බන්ඳෙ නතර වෙනකොට තිබ්බ දුකට මම කනේරු ඇට එක්ක සීනි කෑව අකලංක. ඒවා මගෙ බඩේ බැඳිලා තියෙන්නෙ. මට ඒක නිසා ලමයි හදන්න බැරිවෙනවලු. ඒ නිසා ඔයාට මාව ගැලපෙන්නෙ නෑ "

දහය වසරෙ ලමයෙක්, සෞඛ්‍ය පාඩම , ඔය සේරම එක්ක ශාන්තගෙ මූණ.

-ගොහිං එන්නං-

ප.ලි.-

කනේරු ශාකවල තියෙන්නෙ කාඩියැක් ග්ලයිකොසයිඩ් කියන විෂ වර්ගෙ. මේවා ශරීරගත වෙලා හෘදය වස්තුව අඩපණ වෙලා හුස්ම හිරවෙලා වලකජ්ජ ගහනව මිසක් කාපුවා අමාශෙන් ගර්භාෂයට ගිහින් බැදෙන්න නෑ.

ගෙවල් වල පොඩි ලමයි ඉන්නවනම් ඔය කනේරු කියන ගස් ගෙවල්වල තියානොගන්න එක තමා හොද.මල් කොල හැම එකම විසයි කියල තමයි කියන්නෙ.බොන වතුරට මලක් වැටුනත් ඇති.

එයැයිගෙ කතා -