Thursday, September 19, 2019

මත්වෙන ආදර කතා -02



                මම හැම වෙලේම කියන කතාවක් මතක තමයි මිනිස්සුන්ව ජීවත් කරන්නෙ කියන එක.සමහර අතීත මතක වලට පුළුවන් වර්ථමාන කඩයිම් වලින් අපිව පන්න ගන්න.
ඒ කියන්නෙ අන්තෝ ජඨා බහි ජඨා වෙලා ඉන්න වෙලවට මතක් වෙන සමහර ඒවට පුලුවන් අපිට ඒ ප්‍රශ්ණෙන් ගලවල පැත්තකට කරන්න සුළු මොහොතකට හරි.
අතීතය මත ජීවත් වීම මානසික ලෙඩක් විදියට හැදින්වීමක් කරල තිබ්බට ඒකෙ තියෙන ආතල් එක වෙන කිසි දේක නෑ..

                     මම ජීවිතේ සමහර වැදගත් තීන්දු තීරණ අරන් තියෙන විදිය මතක් වෙනකොට ඒක වෙනම ආතල් එකක්.සමහරුනට ඒක මගෙ ළදරු මානසිකත්වය වගේ දැනෙනෙව.මටනම් ඒක සමහර ප්‍රශ්ණ මගෙ නෙවෙයි වගේ ආතල් එකට ගැනීම කියන රෝගයේ කොටසක්.ජීවිතේ කරන කියන ඕනි දෙයක් මතක හිටින මතකයක් කරගනීම අනාගතේට වැදගත්.

-------------------------------------


                         දැනට වසර කීපයකට කලින් විදේශගත මගේ මිත්‍රයෙක්ට ඕනි වෙනව ටිකක් ලොකු සමාජසේවා වැඩක යෙදෙන්න.යෙදෙන්න කියන්නෙ ඌ කලේ මූල්‍යමය යෙදීම සහ මං කියන ඒවා එහෙ ඉදන් අහන් උන්න එක.සුපුරුදු ලෙසම වැඩේ කරන් ගියෙ මම.
ඔය කියන වැඩේ අහවර කරල ඒක භාරදුන්න දවසෙ එතනට ආව ලංකාවෙ සියල්ලෝම දන්න කියන මහත්මියක් ආපහු ගෙදරට ඇරලවීම සිදුකරන්නෙ මම, විදේශගත මිත්‍රයා සහ තවත් මිත්‍රයන් දෙදෙනෙක්.
මහන්සිපිට උනත් අපි ඒක භාරගන්නෙ තලගොයිත් මරාගෙන එන යටි අරමුණු 2ක්ම ඇතිව.

           විදේශගත මිත්‍රයාට ව්‍යාපාරික සාකච්ඡාවක් තිබීම සහ මාගෙ නොදුටු මාගේ පෙම්වතිය වගේ එක මුල් වරට දැකීම තමා අරමුණ.අපි මේ යන්නෙ ගම්පලාතෙ ඉදල කොලඹ පලාතට.

(මේ ලියන රටාව මට හරියන්නෙ නෑ)

              මේ පෙම්වතිය කිව්වට ඒමම වෙලා නෑ.නිකන් කතාබහ කරනව විතරයි.ටිකක් දුර දිගට.පෙම්වතී කිව්වට ඒක නිකන් හදුන්වාදීමක් නිසා ගොඩනැගුනු සබඳකමක්.

             කොහොමින් කොහොම හරි අපි හවස 6ට විතර සැපැත්වුනා නුගේගොඩට.මිත්‍රයා අපි තිදෙනව මහ පාරෙ බස්සල යන ඕනි දිල්ලියක පලයං මං වැඩේ ඉවර කරගෙන උඹලව ගන්න එන්නම් කියපි.
නොදන්නා නගරක නොදන්නා මූණු ගොඩක් මැද අපි තුන්දෙනා තනිවෙලා.
                   අහෝ... මිත්‍රවරුනි ( ධම්මික බණ්ඩාරගෙ කවි පොතක නමක්).කිමෙක්ද මේ අපට වුයේ.එහෙන් ලාවට වගේ වැහිපොද.මෙහෙන් පිඹගෙන යන වාහන යටකරන් එන ඇඳිරිය.
කොහේ කියා අප යන්නද.ගෑනු වගේ රෙදිකඩ වලට යන්න කියලයැ කාලෙ කන්න. ඕනෙම නගරයක අපි දන්නෙ එකම නමයි.එකම තැනයි.එතන කොහොමත් ගෙදර වගෙයි.
දැන් කුමක් කරන්නද ආදරය කරනු මිස කියල හිතාගෙන අපි ගොඩවැදුනෙ රෙස්ටුරන්ට් එකකට..

එක් මිත්‍රයෙක් තිබහ නිවාගැනීම තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කලා රථාචාර්‍ය වෙන්න නියමිත නිසා.
කාලයි.... මිත්‍රයා නෑ...
බාගයයි.... මිත්‍රයා නෑ..
තුන් කාලයි.... මිත්‍රයා නෑ...

රථාචාර්‍යතුමාගෙ බලවත් පෙරෙත්ත මත අපි තිබහ නිවාගැනීම නතර කරල රාත්‍රී අසිරිය විදගන්න බැස්ස මහමගට...

           අහෝ මිත්‍රවරුනි...නියම පුසුඹක් වහනය වන්නේ අප ශරීර කූඩුවලින්.ඒ පානය එතරම් සුවදවත් කියල වැටහුනේම නෑනොවැ. කෙල්ල බලන්න යන්න ඕනි නේද කියල මතක් වුනේ එතකොට.
           ප්‍රශ්න කොතනද උත්තර අපි ලග.. සෙමින් සෙමින් ඇග කෙලින් කරන් ඇතුල් වුනේ නුගේගොඩ පාලම ලග නොලිමිට් එකට.පොඩි වෙලාවක් ඇවිදල බැස්ස පහල සුවද විලවුන් අංශයට...
            කුඹුකෙ ලිදෙන් දිය ඇදලා නාලා වගේ ටෙස්ට් ලේබල් එකෙන් තිබ්බ සේරම විලවුන් ඇග ගල්වාගෙන තමා ඔන්න එලියට ආවෙ.. ආයෙ ටෙස්ට් ඒවා ගහගෙන ආව කියල උන් අපිට ගහන්නයැ.මල විකාර.

           එලිබහිනකොට මිත්‍රයා ඇවිත්.ඊලග නැවතුම මහරගම නගරයේ අතුරු පාරකට.වෙන මොකටද නොදැක උන්න ආලෙයි නොකී අලෙයි කීමට උන්න කෙල්ල බලන්න.මල්ලක් ලිහල බලලම එපැයි භාරගන්න.

            හීනියට වගේ තමා සමහර ඒවා මතක් වෙන්නෙ.ඒත් ඒ අතාරින්න හොද නැති වැදගත් ඒවා.කෙල්ලට උණ ගැනිලය ඉන්නෙ කිව්ව මතකයි.

"අඩෝ හරෝපන් කීල්ස් එකට."

පාන් රාත්තලක් , කෙසෙල් ඇවරියක්, පෙනඩෝල් කාඩ් එකක් අරගෙන මං ආයෙම වාහනේ ඇතුලෙ.

       ඔන්න ඔහොම ගිහින් කෙල්ලගෙ බෝඩිම ලගට යනකොට වෙලාව 9යි.එතන පැයක් විතර කාලෙ අනුභව කරල ගෙදර ගොහින් හොදටම නිදාගත්තා..

------------------------

         කොහොමින් කොහොම හෝ වැඩේ පත්තු උනා.ඒ කියන්නෙ ආලය දෝරෙ ගිහින් කරවටක් ගිලුනා.
ඔෆීස් එකෙන් හවසට නුගේගොඩට එතනින් මගරගමට ආයෙම බෝඩිමට.
          ඔෆීස් එකෙන් නුගේගොඩට බස් එකේ. නුගේගොඩින් මහරගමට ත්‍රීවිල් එකේ.මහරගමින් බෝඩිමට ආයෙම බස් එකේ.
කෙල්ල කොච්චර ආදරණීයද කියනවනම් පෙනඩෝල් පෙත්තක් පොවාගන්න පීසා එකක් අරන් දෙන්න ඕනි.
මහරගම ගවමස් කඩ වහල නොතිබෙන්න උන් මාව කොක්කෙ එල්ලනව විශ්වාසයි.
         ඔය මහරගම බඩගෑමට කලින් ඔෆීස් එකේ හෝ බෝඩිම අහල පහලක ,දියත උයනෙ වල ලග , මැතිවරණ කාර්‍යාලය ලග රසායන විද්‍යා ඇකඩමිය ලග හවසට, රෑට මහපාරෙ ඉදගෙන හිටගෙන රෙස්ටුරන්ට් පුටුවල සැපට ඉදගෙන ගත කරපු කාලයක් තිබ්බා.

           මීහරක් කොච්චර නාවල ගොඩ තිබ්බත් උන් කරවටක් මඩට බහින එක වලක්වන්න බෑ වගේ තමා.මහරගම ගිය ගමන් අස්සෙන් පස්සෙන් පරන පුරුදු වලට ආයෙම අදෙන එක වලක්වගන්න බෑ.

අතරින් පතර මහරගම නොගිය දවස් වල

"කොහෙද ඉන්නෙ?"
"ඔෆීස් එකේ"
"එතකොට වීදුරු සද්දෙ?"
" ආ.. ඒ.. අඩියක් ගහනව "

"කොහෙද ඉන්නෙ"
" රෙස්ටුරන්ට් එකේ"

"කොහෙද ඉන්නෙ?"
"කෑම ගන්න ආව"
"මොනාද ගන්නෙ?"
"බියර් 2ක් ගත්තා .බිත්තර රොටී 2යි පරාටෙකුයි ගන්නව"


                  ඔන්න ඔහොම දැහැමින් සෙමින් ආලයෙන් වෙලීගෙන විදෝගෙන ඉන්නකොට මගේ සදාදරණීය නැන්දම්මා පනා, නාරං ,සියඹලා ,කටු ඉපල් මේ දෙහදට පෑමට කාලය යොදවන්න ගත්තා.මිනිහගෙ කෑම වේලට කලින් මේ ආලය මා අනුභව කරමී කියන චේතනාව මූලික කරගනෙ.
එයැයිට ඕනි උනේ උලා කන්න දත්ටික නැති උනත් මැස්සො එලවන්න නැට්ට තියෙන බෑනෙක්.
නැන්දම්මා දුශ්ඨයට අදින්න පටන් ගත්තාම එයැයිගෙ දොණි "මමාස් ඩොටර්" වෙන්න ගත්තා.
එහෙන් මල්ටි බැරල් ගහනකොට දෝනි ගල්කටස් වලින් වෙඩි තියනව.මම සේරටම එකම පලිහ වෙන පනාව දාගෙන ඉන්නව.
ගෙයක් ගන්න කියනව.මං හිනා වෙනව.
වාහනයක් ගන්න කියනව.මං හිනා වෙනව.

               එකෝමත් එක දවසක ඔය හිනාව පුපුරලා ගියා.පැය ගානක මූත්‍රා බරක් හීනෙන් නිදහස් කරගත්තා වගේ හරිම සැහල්ලුවක් දැනෙන මට්ටමටම.
ඌරගෙ මාලු ඌරගෙ පිටේම තියල කපලා නැන්දම්මව සීන් එකෙන් අයින් කලා.
ඊලගට එනව දෝනිගෙන් ඇමතුම.

"බ්ලා බ්ලා බ්ලා (බනිනව, බනිනව බනිනව)"

මම හිනා වෙනව.

"තමුසෙ වගේ එකෙක් එක්ක යාලු වුනේ මොන මගුලටද මංදා.
කිසිම ගණනක් නෑ තමුසෙට.කොයි වෙලෙත් පිස්සු නටනව.අම්ම කියන ඒවා හරි.වැද්දෙක් වගේ කොන්ඩෙත් වවාන.හැටි බලනව තමුසෙගෙ.තමුසෙ කවද්ද හැදෙන්නෙ"

"අන්න ඒකනෙ ඕයි කියන්නෙ.එදා තමුසෙ බලන්න ආව දවසෙත් බීලා නොහිටියනම් මං තමුසෙ එක යාලුවෙන්නෙ නෑනෙ.ඒත් එදා ඔයත් බීලද උන්නෙ සුදූ.."

"මොකක්......තමුසෙ.... එදත්....."

"කෑ ගහන්න දෙයක් නෑනෙ අනේ.ආයෙනම් බීපු වෙලාවට කෙල්ලො බලන්න යන්නෙ නෑ"

"තමුසෙ තමුසෙ... මැරියං...තෝ..තෝ....මං තමුසෙව අතාරිනව."

"ඔයා ඒක කෝල්එක ගත්ත ගමන් කිව්වනෙ.එහෙනම් බායි ..අම්මට සතුටින් ඉන්න කියන්නකො"

ආදර කතාව කෙලවර උනේ අන්න එහෙම.ඒක කෙලවර නොවෙන්න මෙලහකට මම මගෙ වත්කමට දරාගන්න බැරුව පීසාහට් එකේ පීසා වලට පිටි හලනව.ඒක ශුවර්.

-------------------------
(මේක මුලට එන්න ඕනි කොටසක් )

මුලින්ම කෙල්ල බලන්න ගිහින් ආව දවසට පහුවදා උදේම අපේ රථාචාර්‍යතුමා.

"ඇත්ත කියපන්.තෝ කිව්වෙ බොරු නේද අපිට.කලින් ඒ කෙල්ලව හම්බෙලා තියෙනව නේද "

"උඹ පල්ලා නෑ බං.සත්තයි "

"යකෝ එහෙනම් ඊයෙ තෝ ඒකිගෙ අතින් අල්ලගෙන කරට අතත් දාගෙන ඉදල එනකොට කිස් එකකුත් දීලා ආවෙ.කලින් හම්බෙලා නැත්නම් එහෙම වෙනවද බොල."

"අඩේ.සත්තයි කියපන්.එහෙම උනාද "

"කුනුහරුප වැලයි"

---------------------------

             උඹල වැරදි ආදර්ශ ගන්නව හෙම නෙවෙයි මෙව්වගෙන්.මම දැන් ඔයිට ගොඩක් වෙනස් යහපත් සිරිමත් ළමයෙක්.
බනින උන්ට බනින්න හැකි.මීහරක් එල හරක් එක බානේ බදින්නෙ නැත්තෙ අතපය කහනවට නෙවෙයි.නොගැලපෙන නිසා.

2 comments: