නමක් නැතිකතාවක් -

 නමක් නැතිකතාවක් - 

බස් එකෙන් බැස්ස ගමන් හන්දියෙ ගාමිනී අයියගෙ තේ කඩේට යන එක දැන් පුරුද්දක් වෙලා.කැශියර් එක ලගට යනකොටත් ගාමිනී අයියා ඩන්හිල් එකක් මට දික් කරගෙන.

" මල්ලි බස් එකෙන් බහිනව දැක්ක මම. ඒක නිසා මේක එලියට ගත්තා. ප්ලේන්ටිය දාන්න කියන්නද මල්ලි ".

මිනිස්සු හරි පුදුමාකාරයි වෙලාවකට. ඉස්සර සිගරට් එකක් අරගන්න ගියාම බැනල එලවපු ගාමිනී අයියම දැන් සිගරට් එක මට දික් කරගෙන ඉන්නව. සිගරට් එක පත්තු කරගන්න ගමන් මට හිතුනෙ මේ වෙනස්වීම් ගැන. 

" උඹ තැන් තැන්වල සිගරට් බීලා එක එකා දැකල ගෙදරට කිව්වොත් උබට විසුමක් වෙන එකක් නෑ මල්ලි. සිගරට් බොන්නම ඕනිනම් මෙහෙ කඩේ කුස්සියට පලයං " 

මම ටවුන් එකේ සිගරට් එකක් බොනව දැකපු ගාමිනී අයියා වෙනස් උනේ අන්න එහෙම. මගෙ හොදට. එක්කො අපේ ගෙදර මිනිස්සුන්ගෙ හොදට.

සිගරට් එක පත්තුකරං පාර දිගේ ඇවිදින ගමන් කල්පනා කරන්න ආසාවක් තිබ්බට මාව මෙතනට හිරවුනේ එහෙම. දැන් මේ සේරම හැමදාම දුවන රවුමක් වෙලා. 

ෆේස්බුක් එකේ උඩ පහල යනකොට දැක්ක පෝස්‍ට් එක. පත්තු කරන් හිටිය සිගරට් එකෙන්ම මගෙ පපුව පුච්චල දානව වගේ හැඟීමක් එකතුකලේ ඇයි. මං මොකටද මේවාට රිදවගන්නෙ. ඒත් ඇයි මම රිදවගන්නෙ නැතුව ඉන්නෙ. බොන්න ඕනි ප්‍රශ්න ඇත්තටම මේවා. බොන්න ඕනි නෙවෙයි පහුගිය ටිකේ බිව්ව ප්‍රශ්නත් මේවාම තමා. 

" ආදරේ තනි වැරැද්දක් " නිරාලි කොහොමද මෙහෙම ඒවා ශෙයාර් කරන්නෙ ? එච්චර ආදරේ තිබ්බ කෙනෙක්. නිකන්ම පිඳුරු ගොඩක් වගේ වෙන්නෙ කොහොමද ? 

අපි හමුවෙලා අවුරුදුම දෙකක්. වෙන්වෙලා දැන් මාසයක් හමාරක් ඇති. ඇයි මෙහෙම වුනේ කියලවත් අපි තාම කතාකරල නෑ. කතාකරගන්න හිතුනත් ඒකට මුහුණ දෙන්න ශක්තියක් අපි දෙන්නටම නැතිව ඇති.

නිරාලි මට මුණගැහෙන්නෙ ඔෆීස් පාටි එකකදි. තරමක් වැදිලා හිටපු වෙලාවක. ධනීශ් අයියා කිව්ව කතාව හරි.වැදිලා ඉන්න වෙලාවට ඇහේ ඇලවෙන කෙල්ලො ජීවිත කාලෙටම හිතෙන් ගලවගන්න බෑ. ඒක හරියටම ආර්ථිකේ කෙලවෙලා ඉන්න රටක මහ බැංකුව සල්ලි අච්චු ගහනව වගේ කවදාවත් නතර කරගන්න වෙන්නෙ නෑ. 

"උඹල හරි අයියෙ උඹල දෙන්න හරියටම හරි" පොද වැස්සෙ හයියෙන් හයියෙන් ගෙවල් වලට දුවන මිනිස්සු දිහෑ බලාගෙන හිටපු මට ඒක කියවුනේ ලොකු දුම් ගුලියක් පිටකරනවත් එක්කම.

ධනීශ් කියන්නෙ සහෝදරයෙක්ට වඩා එහ ගියපු එකෙක්. කාලෙකට කලින් මට ඌ එක්ක තරම් වෛරයක් තියෙන්න නැතිව ඇති ඉස්කෝලෙ පඬු සිවුරා එක්කවත්. ජීවිතේට පාඩම් ගොඩක් කියල දුන්න ඌ මං එක්ක කතාකරල තියෙන්නෙ එකම එක දවසයි. ඒකත් බලෙන් මාව එක්කගෙන ගිහින් . ඒක හැම රසක්ම සමව තියෙන ජෑම් පේරගෙඩියක් වගේ කතාවක්.

ධනීශ්ව මම දන්න අවුරුදු 4කට කලින්.ඒ මගෙ එකම අක්කගෙ කොල්ල විදියට. දුරට දැකල තිබ්බ මිසක් කිසි දවසක මම ලගට දැකල හෝ කතාකරල නෑ. අඩුම ෆෝන් එකෙන්වත්. අක්ක මට ඌව සමීප කරන්න උත්සහ කරලවත් නෑ. දෙන්නගෙ සම්බන්ධය අවුරුද්දක් හෝ ඊට අඩු කාලයක් තියෙන්න ඇති. ඊට පස්සෙ අක්ක එයා ගැන කතාකරනව මම දැකල නෑ. දෙන්න දෙන්නව අමතක කරන්න ඇති. අක්ක එයාගෙ අලුත් ජොබ් එකත් එක්ක බිසී වුන නිසා වෙන්නත් ඇති.

ඊටත් අවුරුදු දෙකකට විතර පසු අක්ක දවසක්ම අම්මගෙ ඔක්කෙන් ඔලුව අහකට ගත්තෙ නෑ. මෙතුවක් කාලෙකට අක්කට ආදරේ පෙන්නව මම දැකල නැති තාත්තා අක්ක කන්න ආස කෑම ජාති සේරම සැරෙන් සැරේ ගෙනත් සාලෙ මේසෙ පුරවල තිබ්බ. මට වෙන්නෙ මොකක්ද වුනේ මොකක්ද කියන එක ගැන අවබෝධයක් නැතිවම දවසෙ ගෙවිලා ගියා. රෑ පුරාම ඕක කල්පනාකරපු මට පොට්ට කැස්බෑවට වගේ හඳ පෙනුනෙ ධනීශ්ගෙ ෆේස්බුක් ගිණුම බලනකොට . වෝල් එක පුරාම ඌගෙ වෙඩින් ෆොටෝස්. එක එකා විශ් කරල දාපු පෝස්ට්. ඉතිං මං ඌට වෛර නොකර වෙන මොකක් කරන්නද.

කාලය ගෙවිලා යන්නෙ පුදුම ඉක්මනට. එදා ඉස්කෝලෙ ගිය මම අද රස්සාවක් කරනව. අක්කත් සම්බන්ධකම් කීපෙක ආයෙ පැටලිලා ගැලවිලා ගියා. මට ධනීශ්ව අමතක වෙලා ගියා. සුනාමියට කලින් නිසල මුහුදක් වගේ අපේ ජීවිත ගෙවිලා ගියා. නිරාලි මගෙ ලෝකෙට ආව. මගෙ ලෝකෙ මල් පිපෙන්න ගත්තා. 

ඒත් එක දවසක අපේ එකෙක්ගෙන් මට ආපු කෝල් එක නිසල මුහුද දෙබෑකරගෙන සුනාමිය ගැලුවා. මම ගෙදර මල් පෝච්චි කුඩු කලා. අක්කට ගහන්න අත ඉස්සුවා. ඒත් ඒකිගෙ මූණෙ මම දැක්කෙ නෑ බයක්. අඩුම තරමෙ මම ඒ කරපු දේවල් ගැන කිසිම හැඟීමක්. පහුවදා උදේ මං උඹ එක්ක තරහ නෑ බං කියල අක්ක කිව්වත් මම ඒක පයිසෙකට මායිම් කලේ නෑ. මට ඕනි උනේ ඒකිව රැකගන්න. 

.

" සමහර දේවල් තේරුම්ගන්න උබ පොඩි වැඩී තාම. කෙල්ලෙක් උන්නට උඹ මහ මිනිහෙක් නෙවෙයි " අම්ම කිව්වෙ එච්චරයි. 

ඔය සිදුවීමට දැන් ඇති අවුරුද්දක් විතර. එදා ඉදං මං අක්කගෙ හැමදේටම හරහට හිටියා. ඒකි එක්ක රණ්ඩු කලා. 

"කසාද බැදපු මිනිහෙක් එක්ක තමුසෙට මොකටද සම්බන්ධකම් කිව්ව " 

ඒකි හිනාවුනා. එච්චරයි එච්චරමයි.හිනාවුනා විතරමයි.

ඔය සිදුවීමෙදි නිරාලිවත් මගෙ පැත්ත ගත්තෙ නෑ. කතාව තව දුර අරං යන්න මට දෙන්නවම අතට අහුවෙලා තිබ්බෙත් නෑ. 

ඔෆීස් එකෙන් කලින් පැන්න දවසක බියර් ටින් එකක් අතේ තියං මුහුද දිහෑ බලාගෙන ඉන්නකොට මම දෙයක් දැක්ක. කොච්චර කිව්වත් හැදෙන්නෙ නැති අක්කව දැක්ක. ධනීශ් ප..රයා. අක්කගෙ නලලට හාදුවක් දෙනව. බියර් කෑන් එක විසිකලද විසි වුනාද දන්නෙ නෑ. මාව ඒ පැත්තට දිවවුනා.

මිනිස්සු කොහොමද මෙහෙම සන්සුන්ව ඉන්නෙ.මම මෙච්චර දෙයක් කරලත්. අක්කව ත්‍රීවිල් එකකට ගොඩකරපු ධනීශ් වාහනේ නතර කලේ මාරවිල මචං එකේ මිදුලෙ. " මල්ලි බැහැපං " මගෙ පිස්සුවෙන් පස්සෙ ඌ කතාකරපු මුල්ම වචනෙ. 

" බියර් දෙකයි ඩන්හිල් හතරයි ඔම්ලට් එකයි ගේන්න " වේටර්ට ඒක කියනකොටත් ඌගෙ ඇස් තිබ්බෙ මගෙ මූනෙ. බියර් දෙක එනකොටවත් ඒක මගෙ මූණෙන් එහෙ මෙහෙ වෙනව මම දැක්කෙ නෑ. 

" උඹ බොනව කියල දන්නව.බීපන් " සීත බීර උගුරෙන් පහලට යනවට වඩා උගෙ වචනවල සීතලක් මට දැනුනා. 

" කවදාවත් වැදිලා ඉන්න වෙලාවක කෙල්ලෙක් දිහෑ බලන්න එපා මල්ලි.ඒක ජීවිතේට ඇස් වලින් ගලවගන්න බැරි වෙනව. මට අක්ක හම්බුනේ එහෙම "

"ලස්සන දවස් ජීවිතේ තිබ්බ. අක්කව මුලින්ම හම්බෙන්න යන දවසෙත් කලින් දවසෙ බීපුවගෙ ගඳ ගිහින් තිබ්බෙ නෑ. එරිස්ට්‍රෝෆ් දන්නවනෙ.පට්ට රසයි.ඒ උනාට ගඳයි බං "

" මල්ලි සමහර බැඳීම් තියෙනව ඒවා නිර්වචනය කරන්න කිසිම.හෝඩියක අකුරු නෑ බං. මිනිස්සු ලං වෙන්නෙ දාල යන්න නෙවෙයි තමයි. ඒත් සමහර වෙලාවට අපිට එහෙම කරන්න වෙනව.කාලය එහෙම කරවනව බං. ඒවා හරි වෙන්නත් පුලුවන් වැරදි වෙන්නත් පුලුවන්. ඒක හැමෝම බලන දකින විදියත් එක්ක සාපේශයි බං. සමහර විට මං මේ කියන බන උබට දැන් බයිලාවක් වෙන්න පුලුවන්.ඒත් දවසක උබ තේරුම් ගනී. ඒ දවස හැමෝටම එනව බං.කවදකම හරි."

" මං දන්නව උඹ මං එක්ක තරහයි.සමහර වෙලාට උඹේ අක්කටත් එහෙමයි.මටත් එහෙමයි බං. ජීවිතේ එහෙම තමා බං. "

" උබ දන්නවද අපි වෙන්වුනාට පස්සෙ හමුවෙලා තියෙන්නෙ අවස්තා දෙකයි බං. කලින් දවසෙ තමයි උඹ ගෙදර හෑවෙ. ඒකට අපි මුකුත් කියන්නෙ නෑ. ඒ තමා උඹ අක්කට තිබ්බ ආදරේ ." 

" මේ අපි අපිට තියෙන්නෙ ආලය බං. මං ඒකට ආදරේ කියල හෑල්ලු කරන්නෙ නෑ බං. මං ඒකට කියන්නෙ ආලය කියල. කවදහරි වෙන් වෙච්ච උන් දෙන්නෙක්ට මහ පාරකදි අහම්බෙන් හමුවුනත්, එන කෝල් එකකදි හඬ ඇහුනත් මුල්ම හමුවීමෙ වගේ ප්‍රබෝධයක්, ප්‍රීතියක් හිතට දැනෙනවනම් , බඩේ සමනල්ලු පියාඹනවනම් අන්න ඒක තමා බං ආලය. ඇලීම. ඕකට පණ්ඩිතයො ලඟ වෙන වෙන නිර්වචන ඇති. ඒත් මේක මගෙ නිර්වචන බං. අපි දෙන්න ලග තියෙන්නෙ එහෙම එකක්. "

" උබ හිතං ඉන්නව වගේ සම්බන්ධයක් අපි අතර නෑ. තියෙන්නෙ මේ ආලය විතරමයි බං. ඒක දෙන්නම කටින් පිට නොකරන, සීමා ඉක්මවා නොයන දෙයක්. උබේ අක්ක ඒකි තමා බං මට ජීවය වුනේ. මේක ගෞරවාන්විත හැඟීමක් බං. ඒකට කිලිටි එකතු කරන්න එපා බං "

" මුල්ම වතාවෙවත් උඹ ඇහුවද ඇයි අක්ක මාව හම්බුනේ කියල. අක්කට මොකක් හරි ප්‍රශ්ණයක් තිබ්බද කියල. ඇහුවත් උබට කියන්නෙත් නැතිවෙයි. උඹ තාම පොඩි එකානෙ එයාට. ඒක අමතක කරපං.

උබ ටෙලිපති දන්නවද ?.බැඳීම් අස්සෙත් ඒවා තියෙනව බං.අපි අපිට කතාකරගන්න සමහර දවස් තියෙනව බං. කෝල් එක ගත්ත ගමන් අහන්නෙ මොකක්ද අවුල කියල.

මං අද ජීවිතේ අතරමං වෙලා හිටපු දවසක්. මගෙ ජොබ් එක නැති වුනා බං අද. අක්කට ඕනි උනා මාව වැටෙන්න නොදී ඉන්න. හැමදේම හරියයි බය නැතුව ඉදිං කියන්න. ඒකයි අක්ක ආවෙ."

"උඹ අක්කට ගැහුව කම්මුල්පාරට රිදුනෙ මට බං. ජොබ් එක නැත්වුනාට වඩා මට ඒක රිදුනා බං. ඔය කෙල්ලට මං සීරීමක්වත් වෙන්න දීලා නෑ බං හිතට වද දුන්නට. උබවත් ඒකිට වද නොදී ඉන්න බලපං බං. " 

" හරි අමතක කරපං. මේක විතරක් මතක තියාගනින්. අහිමිවීම් හිමිවීම්වලට වඩා ප්‍රේමාන්විතයි. 

ලං වෙලා අතින් අල්ලං යන උන්ට වඩා වෙන්වෙලා දුරින් යන උන් හිතිං අල්ලං ඉන්නෙ. සදාකාලිකවම සුළැගිලි කොකු ගහගෙන " 

"මං දන්නව උඹ දවසක තේරුම් ගනී .දැන් යමං.මං ගේ ලගින් දාගෙන යන්නම් "

ඌ එකදිගට කියවගෙන ගියා.ඩන්හිල් 4ක් බියර් බෝතල් දෙකක් ඉවර වෙනකං එකදිගටම. ඒ සමහර දේවල් මට මතක නැහැ. මතක තියාගන්න ඕනි වුනේ නැහැ.

බයිලාව අහන් ඉන්න මට දැනුනෙ මෙහෙම හැඟිමක් කියල කියන්න තේරෙන්නෙ නෑ. ඒත් බියර් බෝතලේකට වෙරි නොවෙන මට ඇවිදගන්න කකුල් උස්සගන්න බැරි උනා.ඒවා ඒ තරමට සීතල වෙලා. එක්කො මගෙ ස්නායු පද්ධතියම සීතල වෙලා. අක්කට උස්සපු අත ගිනි ගන්නව දැනුනාවුනත් මම පොඩි කාලෙ සෙල්ලම් කරන්න ගත්ත ප්ලාස්ටික් සොල්දාදුවෙක් වගේ ගල්වෙලා. ඒත් තාම තුවක්කුව දික් කරගෙන . ධනීශ්ට. ඌ වැරදි. මොනව කිව්වත් ඌ වැරදී. 

------------ 

" මචං ගින්දර ටිකක් දියං "

ෆෝන් එකේ ඔලුව ඔබාගෙන මතක ලෝකෙ හිරවෙලා හිටය මම මෙලොවට ගෙනාවෙ ගින්දරක් ඉල්ලපු එකෙක්. ඌට පේන්නෙ නැද්ද මෙතන මගෙ පපුවම ගිනි ගන්නව කියල. තව ගින්දරත් ඉල්ලන්නෙ.

ලයිටරේ දික්කරපු මං නිරාලිට "ආදරේ තනි වැරැද්දක් ඒත් මට ඒක පුරුද්දක් ". කියල කමෙන්ට් එකක් දැම්ම ගමන් කලේ අක්කට මැසේජ් එකක් යවන එක 

" අක්කෙ මට සමාවෙයන් " 

" ඉන්න තැනකන් පරිස්සමින් ගෙදර වරෙන් .අපි කතාකරමු "

ඒ මගෙ අක්ක.මට තාම තේරුම් ගන්න බැරි හැඟීමක් විඳින මගෙ අක්ක.

වනාගෙන මේසේ බදාගෙන

හමාඑන වැඩ සුලගෙ ගසාගෙන

පියාගෙන සිතින් ඇස් පියාගෙන

දිරායන ජීවිතේ වැටුප පතාගෙන..

ෆැන්ටසිය හා යථාර්ථය

කෙල්ලගෙ අම්ම....

මගෙ දුව මගෙ දුවට ඔහෙ ගිහින් ජීවත් වෙන්න පුලුවන්ද?කොච්චර දුශ්කරද.අනික රස්නෙ.

(කොල්ලට හිනා.මේක යාපනේයැ.ඒ ගෙදරට වාහයක් යන්නත් බෑ.කන්ද උඩ)

කොලඹට කොච්චරන්ම් දුරද.අපි ටවුන් වල ජීවත් උන මිනිස්සු.

(කොල්ලට හිනා.මට කොලබට පැය 1 1/2යි.කෙල්ලට පැය 3)

තමුසෙ නිසා ආව හොදම ප්‍රොපෝසල් කීයක් නැති උනාද.(කොල්ලට හිනා.කොල්ල දන්නව කොල්ල ඉන්නකොටත් වෙන ප්‍රොපෝසල් හෙව්ව බව)

මං හෙව්වෙම අතට පයට වැඩකරන අය ඉන්න ගෙයක්.තමුන්ට එහෙම තත්වයක් තියෙනවද? 

(කොල්ලට හිනා.අම්මට ගෙදර දොරේ වැඩ බැරුව දුවට පුලුවන් වෙනවයැ.)

අනික සල්ලි ඉතුරු කරලවත් තියෙනවද .හරි හමන් පඩියක් තියෙනවද.පඩිය කීයද.

( කොල්ලට හිනා.කෙල්ලගෙ පඩිය වගේ දෙගුනයක් පඩි.පිට වැඩ කරලත් තව සැලකියයුතු ගානක් හොයනව කොල්ල.කොල්ලට වගකීම්,යුතුකම් වැඩී .ඉතුරුව අඩුයි.කෙල්ලට සැලුන් ඇදුම් වලටම පඩිය මදි)

මගෙ දුවව හරියට බලාගන්න බෑනෙ තමුන්ට

(කොල්ලට හිනා.මුලින්ම හම්බුන දවසෙත් කෙල්ලට උන.බේත් කෑම උස්සන් ගියෙ.අසනීප උනාම කෙල්ලට බේත් බොන්වනම් කන්නම පුලුවන් පීසා විතරමයි.කෙල්ල මෙච්චර කල් දැන් බේත් නොබී හිටයයැ).

මගෙ දුව වගේ ලස්සන කෙනෙක්ට තමුසෙ වගේ එකෙක් හරුයන්නෙනෑ.

(කොල්ලට හිනා.උනහපුලු අම්ම මතක් වෙලා.මොනා උනත්.කොල්ලට කෙල්ල ලස්සනයි තමා)

මැණික්කාරයෙක්ගෙ පුතෙක්ගෙනුත් ප්‍රොපෝසල් එකක් ආව ලගදි .

( කොල්ලට හිනා.ඔය පැන්නෙ බළලා මල්ලෙන්.)

මගෙ දුවට ලස්සන ඇදුමක්වත් අරන් දීලා තියෙනවද?( කොල්ලට හිනා.අදින ආමන්තෙ බ්‍රා ටිකත් අරන් දුන්නෙ කොල්ල)

තමුසෙ එක්ක යාලුවෙලා දුවට මොනාද ලැබුනෙ.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ල හම්බෙනකොට කෙල්ල උන්නෙ Depression වගේ තත්වෙක.කලින් කොල්ලගෙන් තිබ්බ පීඩා නිසා.දැන් ඉන්නෙ උදේ පිපුණු මලක් වගේ)

මගෙ කෙල්ල සතුටින් තියන්න තමුන්ට බෑ.

( කොල්ලට හිනා.කලින් කොල්ල සතුට ගෙනාවෙ ෆාමසියෙන්.කොල්ල සතුට දුන්නෙ හිතට)

මගෙ දුවට හරියන්නෙ කොලඹ ලගින්ම ගෙයක්.

(කොල්ලට හිනා.ඔව් දැන් කරන ෆැශන් වලට ආයෙ ගමකට යන්න වෙන්නෙ නෑ තමා.)

අපිට තියෙන දේවල් එක්ක බැලුවාම තමුසෙට මොනාද තියෙන්නෙ.කොලඹින් ගෙයක් හැදුවෑකිද.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ලට තියෙනව හිතේ සතුට.ඕන දේකට ඉන්න යාලුවෙ සෙට් එකක්)

අනික මං ලග එහෙන් එකයි මෙහෙන් එකයි නෑ.කෙලින් කතා කරනව.

( කොල්ලට හිනා.කොල්ල දන්නව.කොල්ලට පෙන්නනෙ එක මූණක්.කෙල්ලට පෙන්නන්නෙ එක මූණක්.කොල්ලට මූණටම කියන්නෙ අකමැතී.කෙල්ලට කියන්නෙ මං කැමතී)

මගෙ දුවට බස් වල යන්න බෑ.තමුන්ට වාහනයක් නැනෙ.( කොල්ලට හිනා.බයික් එක වාහනයක් නෙවෙයිනෙ.ඒ නිසා ත්‍රීවිල් වලමයි කොල්ල කෙල්ලව එක්ක යන්නෙ)

මේ මගුලට මං මලත් කැමති නෑ.ඔයාල කතා කරල තීරණයක් ගන්න.

( කොල්ලට හිනා.මලත් කැමති නැත්නම් ආයෙ කෙල්ලයි කොල්ලයි කතා කරල මොන තීරණ ගන්නද)

කොල්ල....

"ඇන්ටි මෙහෙමයි.ඔයාලට ගොඩක් දේවල් තියෙන නිසා ඔයා ඉඩමක් අරන් දෙන්න.මං ගේ හදල වාහනේ ගන්නම්.හාද??"

බීප්...බීප්...බීප්....

කොල්ලට සතුටුයි හිත සුද්ධයි.කෙල්ලට දුකයි ලෝභයි.කොල්ල පට්ටම ආදරෙයි.අම්ම තීරනේ දීලා ඉවරයි.

- සුභ කාන්තා දිනයක් වේවා-

ලියමන

 ලියමන-

මොබයිල් ෆෝන් තියා රැහැන් සහිත ඕපාදූප පෙට්ටිවත් එතරම් ජනප්‍රිය නොවුන එහෙව් කාලෙක සමනලයෙක් අතේ එවන ලියුම් වලට පුලුවන් වුනා මිනිස්සු ජීවත් කරවන්න.ඊලග ලියමන ලැබෙනකම් පිච්චි පිච්චි ජීවත් කරවන්න. සිමෙන්ති මිලට කෑදර කඩකාරයො වගේ තාමත් අතීතයට කෑදර මිනිස්සු ලග ඔය සමහර ලියමන් තවමත් පරිස්සමින් ඉතිරි කරගෙන ඇති. මං ලගත් තියෙනව අන්න එහෙම ලියමනක් දැනට දශක 3කට වඩා වයස. ඉන්දියානු මුහුදේ නැවක ඉදන් මම ඉපදුන සතුට වෙනුවෙන් මගේ චූටි මාමා මට ලියල එවපු එකක්. නොදුටු පුතුට ලියමි එහෙමයි පටන් අරන් තියෙන්නෙ ලියමන. දැන් ඉතිං චීන පෝර ගහපු ගොයම් ගහක් වගේ වුනාට මං ඉපදීම ගැන සතුටු වුන මිනිස්සුත් ඉදල තියෙනව. හුම්

ලියමන ලග නැතත් කොන්දොස්තර ලග ඉතිරි වෙච්ච රුපියල වගේ අමතක කරන්නත් බැරි අමතක නොකරත් බැරි සමහර පද පේලි දැන් උනත් වැහි නැති අකුණු වගේ මතකෙට එනවා ඇති කාට කාටත්.ප්‍රේම වදන් වගේම රස්සවෙන් දොට්ට දාන්න එවපු ලියමන දක්වා ඕවා අදාලයි. එහෙම නැති කෙනෙක් ඉන්නවනම් පීසීආර් නොකර මට කොවිඩ් නෑ කියල කියන එකෙක් වෙන්න ඕනි.

ඔය අපේ සමහරු උන්නා කොල්ලගෙ ලියුම කෙල්ලට දෙන්න කිව්වම ලියුම කඩල ඒකත් කියවල ඒ එක්ක තිබ්බ චොක්ලට් එක එහෙම කාපු අය. පන්තිවල හොදම ලියන්නො ලියුම් ලිව්වෙ ස්වයංරැකියාවක් විදියට. කෙල්ලො දෙන ලියුම් වගේ කොල්ලන්ට ලියුම් දීලා උන්ගෙන් කාපු බීපු ඇමීබාවොත් ඔය අතර නොහිටියාම නෙවෙයි.

ප්‍රේමය උසයි කිව්වට නවය වසරෙ කොල්ලගෙ ඒ හැටි උසක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් ඌට තිබ්බ හීනනම් මහසෝනා තරම් උසයි. ඒ වයසෙ කොල්ලෙක්ට මොනතරම් හීන තියෙනවද. මතකද ඒ කාලෙ උඹලට අපිට තිබ්බ හීන. මම මේ කතාකරන්නෙ අලුත් සහශ්‍රයෙ උන්ට නෙවෙයි.ඊට කලින් උපන්න උන්ට. ගියර් දාල වැඩ දාල පදින්න පුලුවන් බයිසිකලයක් , ඉලක්කම් පේන අර හතරැහැ හැඩේ ඔරලෝසුවක් , පර්ස් එකක් ඔව්ව ඒ කාලෙ හරිම උහ හීන. හරියට බලු රේස්වල බල්ලට ඉස්සරහින් පීල්ලක් දිගේ දිවෙන යකඩ හා රූපෙ වගේ කවදාවත් අල්ලගන්නම් වෙන්නෙ නෑ. නවය වසර කොල්ලයි ,ප්‍රේමයයි , හීනයි, ලියමනුයි පොල් සම්බෝලයි චොක්ලට් බිස්කටුයි වගේ නේද..

එච්චරම උසකුත් නැති හීන්දෑරි මේ හාදයට කිසිමවිදියකට ඉල්ලන්දැරි පෙනුමක් තිබ්බ කියල මම අදටත් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. කොන්ඩෙ උනත් කොටටම කපලා එහෙමත් නැත්නම් පැත්තට පීරපු කොන්ඩෙ හොදටම අවුල් වෙලා. කොල්ලට ඒ කාලෙ උනත් කල්පනා කරන්න මහ ඉහලින් දේවල් තිබුණා. ලගාවෙන්න බැරි හීන තිබුනා. කොන්ඩෙ පීරන්නවත් සැලකිල්ලක් නොතිබෙන්න ඇත්තෙ ඒවා නිසා වෙන්නත් පුලුවන්. ඉගෙනීමට උනත් මහ ඉහල හපන්කම් දක්වපු නැති අහිංසකයෙක්. හැබැයි ඉක්මන් කේන්තිකාරයෙක්. දශක තුනක වයසත් පහුවෙලත් ඔය ලක්ශන සමහර දේවල් ඒ විදියටම මම ඒ කොල්ලගෙන් තවම දකිනව. 

කොල්ල එහෙම වුනත් කොල්ලගෙ ගමන් සඟයා ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්.හරියට ලෙන්චිනා කෝලමට ඩික්තලා අහ් නෑ දික්තලා ගෙන්නුවා වගේ. පෙනුමයි පිලිවෙලයි හැම අතින්ම වෙනස්. ඔය කොයි වෙනස්කම තිබ්බත් වල බහින වැඩවලට දෙන්නම ස්ටෙලා කිව්වෙ එකටමයි. පුත්තලම සහ බූරුවා වගේ. ඔය සම්බන්ධකම් වල අතුරු ප්‍රතිඵලයක් විදියට නවය වසරෙ අහිංසක කොල්ලා ආලයක බැදෙනව. 

හෝව් හෝව්... යාලුවා එක්ක නෙවෙයි යකුනේ.. කෙල්ලෙක් එක්ක. 

එකම බස් එකේ ගිය හැඩකාර කෙල්ලක් නිසාත් පාසැල් බස් එක නිසා උඩහට පහලට හරහට හැම අතටම සෙනඟ පිරිලා නිසා ඇතිවෙන සියුම් ස්පර්ශ නිසා අකුණු කොටලා බඩේ සමනල්ලු පියාඹලා මාමයිට් එක්ක පාන් පෙත්තක් ගිලිනව වගේ දැනුන නිසාත් ආලෙන් වෙලෙන්න ඇති සමහරක් විට. ඔය සබදතාව ඇතිවුන හැටි මම කලින් දවසක කියල ඇති ඒ තම්බපු අල ගෙඩ් ආයෙ තම්බන්න ඕනි නෑනෙ.

ඔය වයසට මොන ආලවන්තකම්දේ කියල මුං දෙන්නට ලව් කිරිල්ලක්නම් තේරුනේම නෑමයි ඒ කාලෙ පුරාවටම. විහිළු තහලු මඩ ගැහිලි විතරමයි තිබ්බෙ. හැබැයි ඉදල හිටල තරහවුන අවස්ථාවල ලියුම් කඩදාසි එහෙමත් හුවමාරු නොවුනා නෙවෙයි. කොල්ලා අතීතකාලය වර්ථමාන කාලය කියල වෙනසක් නැති ලියුම් ලියන්න නොදන්න ගස් හිපාටුවෙක්. සින්දු කෑලි කෝලම් බලි වශී වලින් කෙල්ලො රවට්ටන්න නොතේරෙන ටෝච් එලියෙන් හඳට යන්න හදන එකෙක්. 

ඔහොම ලැබෙන ලියමන් ගෙදර ගිහින් කොහෙත්ම කියවගන්න බැරි නිසා පාසැලේ බුදුමැදුර එහෙම නැතිනම් පිට්ටනිය කෙලවරේ තිබුන විලෝ ගස් තමා ඒකට උදව් වුනේ. ඒ තැන්වලට පැනගන්නව කියන්නෙත් දැලි පිහියෙන් කිරි පනුවෙ පිරිච්ච කිරි හට්ටියක් කනව වගේ තමා.පනුවො බේර බේර ඔය තැන් වලට රිංගගන්නව කියන්නෙ රජකමට ගොයියෙක් සුදුසුකම් ලබනව වගේ.

එච්වර එහෙම ගේමක් ගහල කියවාගන්න යන ලියුම්වල සමහර වෙලාවට සින්දු විතරයි .එහෙම නැත්නම් ඔයා දැන් වෙනස් වෙලා මාව බලන්න එන්නෙ නෑ අරකද මේකද බූවලු පොල්ලලි පොල් කටු හැම එකම ඕක අස්සෙ. එහෙම නැත්නම් තමුසෙ එක්ක මම තරහයි ආයෙ මගෙ පස්සෙන් ආවොත් තමුසෙව කොන්ක්‍රීට් කරල පින්තාරු කරල බකිනි ගහේ එල්ලනව වගේ භයානක කතා. දෙයියනේ මෙච්චර ලියුමක් කියවගන්න අච්චර කට්ටක්. එහෙව් ලව් වලට ඇස්වහක්නම් වදින්න එපා. පොඩ්ඩ ඇත්නන් සොකරි කාලිට අඳිනව බව දැන දැන එයාගෙම යාලුවො ලියුම් එවනව එයාගෙ අතේම. මේක බලල චොක්ලට් එකක් එවපං නැත්නම් ගෙදරට කියනව වගේ තර්ජන නැත්නන් කාලි මෑනියො වඩම්මවන්න හිතලම එවන හිස් කොල.

නාන්ප්‍රකාර විදියෙ ලියුම් අතර මේ කියන කොල්ලට හිතේ වැදුන අවසාන ලියමනක් තියෙනව. ඔය කිව්ව ආදර කතාව දෙවතාවක් නතර වෙලා ආයෙම පටන් ගත්තට පස්සෙ ලැබුන එකක්. එතකොට දහයෙ හෝ එකලොස් වසරෙ විතර වෙන්න ඕනි. බස් එකේ උදේම හොරෙන් අතමිට මෙලෙව්ව ලියුම අර පරිස්සමින් බෑග එකේ අඩිය කපල හදාගත්ත හොර සාක්කුවෙ දාගෙන උන්නෙ ඕක කියවගන්න විලෝ ගහයට නිදහස් ලෝකයට යන්න වෙලාවක් හම්බෙනකං. ඕක කියවගන්නකං තියෙන හැගීම ඔන්ලයින් ඕඩර් කරපු දෙයක් එනව දැන් ගේනව කියල කෝල් එකක් ආවම තියෙන කඩි කනව වගේ දැනෙන හැඟීමම තමයි. කල් යල් බලල බාන බැදගෙන ගහ යටට ගියෙ අදනම් මම සී සා වපුරා මිස මෙතැනින් නොගැටිමි කියල හිත හදාගෙන. 

අල්ෆෝන්සු අඹයක් වගේ ලස්සනට තිබ්බ ලියුම අතරින් ඒ ලොකු ඇස් එබෙනව දැනෙනව පේනව. සමහර තැන්වලදි ඒ ඇස්වලින් කඳුලු එහෙමත් වැටෙනව.කොලේ තෙමිලත් තියෙනව. නොනැගිටිමි කියපු කොල්ල ඊ ගහ වගේ නැගිටෙන්නව ඇස් ලොකු වෙනව ලියුම පොඩි වෙනව පහල තියෙන පොකුනේ මාලු ලියුම රස බලනව. අවසාන පද පේලිය ඒ තරම් බලවත්ද ? කොල්ලගෙ තිබ්බ සතුට හීන පුපුරවල දැම්මද ? අවසාන පද පේලිය දැනගන්න ඕනිද ?

ඒකෙ තිබ්බෙ මෙන්න මෙහම.

" තාරක අයියගෙ සම්බන්ඳෙ නතර වෙනකොට තිබ්බ දුකට මම කනේරු ඇට එක්ක සීනි කෑව අකලංක. ඒවා මගෙ බඩේ බැඳිලා තියෙන්නෙ. මට ඒක නිසා ලමයි හදන්න බැරිවෙනවලු. ඒ නිසා ඔයාට මාව ගැලපෙන්නෙ නෑ "

දහය වසරෙ ලමයෙක්, සෞඛ්‍ය පාඩම , ඔය සේරම එක්ක ශාන්තගෙ මූණ.

-ගොහිං එන්නං-

ප.ලි.-

කනේරු ශාකවල තියෙන්නෙ කාඩියැක් ග්ලයිකොසයිඩ් කියන විෂ වර්ගෙ. මේවා ශරීරගත වෙලා හෘදය වස්තුව අඩපණ වෙලා හුස්ම හිරවෙලා වලකජ්ජ ගහනව මිසක් කාපුවා අමාශෙන් ගර්භාෂයට ගිහින් බැදෙන්න නෑ.

ගෙවල් වල පොඩි ලමයි ඉන්නවනම් ඔය කනේරු කියන ගස් ගෙවල්වල තියානොගන්න එක තමා හොද.මල් කොල හැම එකම විසයි කියල තමයි කියන්නෙ.බොන වතුරට මලක් වැටුනත් ඇති.

එයැයිගෙ කතා -

ජීවිතය

ජීවිතය --

දෙයියො දොරකඩටම ගෙනත් දෙනව කියන එක මේ කාලෙ කිව්වා ඇඟට ගොඩ වෙන්න හිතෙනවද? . එහෙනම් කපුටාස් හිට්ද බකට් තමා යාලු. මේ දවස්වල මම ඉන්නෙ ස්වයං නිරෝධායනයෙ. ඒ කියන්නෙ කට පරිස්සම් කරගෙන ගෙදර මිනිස්සු එහෙ මෙහෙ වෙනකං ඉදල ඇල්වතුර ටිකක් නාගෙන චිල් එකේ ඉන්නෙ. අතරින් පතර තදට කහිනව තමා ඉතිං. ආයෙ මේ ලෝකෙ කැස්ස එකම මිනිහා මම විතරයැ. කැස්සෙන් බහුවරණ ප්‍රශ්න වලට උත්‍තරත් ලියපු මිනිස්සු අපි.

පොහොය පහුවෙලා දවස් 3ක් වුනාට අද මුලු අහසටම කළු වලාකුළු අරක්ගෙන ඉන්නෙ හරියටම තුනේ දෙකේ ලේලන්ඩ් බස් එකක් මැද හිටගෙන ඉන්න අඩිය අඟලට තලන්න ඇහැකි සයිස් එකේ ඇන්ටි කෙනෙක් වගේ. අහසෙ කිසිම තරුවක් පේන්න නෑ. විනාඩි කීපෙකට වතාවක් ඔය කලු අහස එලිය කරගෙන පොලවට ඉරි කෑලි ඇදෙනව . හරියට ක්‍රශ් එකේ සුලැගිල්ලක් මගෙ අතේ වැරදීමකින් වැදුනාම වගේ. ඒ එක්කම සීතලත් එක්ක යන්තම් සුලඟක් ඇවිත් යනවා ඉටිපන්දම් දැල්ල සල්සා නැටුමක කාන්තාවකගෙ ලාලිත්‍ය ඇස් ඉදිරියේ මවනව. එන්න ප්‍රේමණීය ලෝකෙක තනිවෙන්න මේව ලගටම ගෙනාව දෙවියො මට ආරාධනා කරනව. 

මුලින්ම ඔය ආලෙක පැටලුනේ 9 වසරෙ (ටෝක් කතා - 1 ) උනාට හරියට ඒ ගැන හැගීමක් දැනීමක් ආවෙ ඊට අවුරුදු 2කට විතර පස්සෙ කියල තමයි මම හිතන්නෙ. ඔය කැහුටු කාලෙ කකුල් දෙකමට කලිසම ඇදල මොනිටර් බැජ් එකත් ගහගෙන ඉස්කෝලෙ කරක් ගැහුවෙ තවත් ගැම්මකින්. ලස්සන කෙල්ලෙක්ට බැල්ම දාගෙන උන්න නිසා. උදේට හවසට දවල්ට හැමවෙලේම පස්සෙන් යන එක තමා රාජකාරිය. ඒ ගැන කලින් ලියල ඇති. ඔය කෙල්ල මම හාය කියල කිව්වට පස්සෙ උදේට ඉස්කෝලෙට එන්නෙ දෙන්නම එකට. පොඩි ගේට්ටුවෙන් ඇවිත් පැණි හන්දියෙ රැප්ටර් කල්ලිය පහුකරල එතන තියෙන බුදු මැදුරට වැඳලයි යන්න ඕනි. ඒව්ව තමා නීති.

රන්සමනල ජෝඩුව වගේ ඇවිත් රැප්ටර් කල්ලිය ලං වෙනකොට පුල්ලිගොනා ඉස්සරහින් මං පිටිපස්සෙන් කියල එයා ඉස්සරවෙලා මං පස්සෙන් තමයි යන්නෙ. 

" ආ අකලංක .මෙහෙ එනව . මොකක්ද ඒ සපත්තු දෙක. උබලෑ තාත්තා ඇලඩින්ද ? නැත්නම් පහනෙ භූතයා උබේ නෑයොද " 

කියන්නට කිසිත් නැති හඬා පලක් නැති. මට පේනව අනාගතය එක්කො සපත්තු දෙක බෙල්ලෙ.නැත්නන් රාජ සන්තක. ඒ සිතිවිල්ලෙන් බුදු මැදුර දිහෑ බලනකොට මට පේනව ඊයෙ දත් ආපු පොඩි එකෙක් වගේ මට විරිත්තගෙන කාලි අම්ම වැඳගෙන ඉන්නව. කොරවක්ක නෙළුමෙ යන්නැහේ හීන්සීරුවෙ අඩුය තියන මගෙ කන ලඟින්ම ආයෙ අකුණක්. දඩාස්. අකුණු දඩාස් ගාල සද්දෙ එන්නෙ නෑ තමයි. ඒ මගෙ තිබ්බ අන්තිම නම්බුවෙ ටික බිමට වැටුන සද්දෙ. 

" දුවේ මූව දැන්ම මම එවන්නෙ නෑ. ඔය දුව යන්න. දුව පස්සෙ මූව අල්ලගන්න. හදාගන්න බලන්න " 

ඉතිං ඊට පස්සෙ. ඒවා කියල වැඩක් නෑ.(නොහදුනන්නී)

පාසැලෙන් පස්සෙ විවේකීව කාලකන්නිව තනිකඩව අවුරුදු 2ක් ගියාට පස්සෙ ආයෙම කෙනෙක් එන්නෙ ටෙක්නිකල් එකේදි. ජීවිතේ කොච්චර සරදම්ද කියනවනම් අර රැප්ටර් කල්ලි සාමාජිකයෙක්ගෙ ඥාති දුවක්. වෙන්සක් නෑ පොඩි රැප්ටර් පැටියෙක්. එයැයිට බඩු වගයක් ගෙනියගන්න මගෙ සැපට දුකට සනීව පටලවගෙන තුන්දෙනම ඩබල් දාල ඔන්න යනව අපි වෑන් එකේ. කෙල්ල පිටිපස්සෙ ඉදගෙන ඉස්සරහ සීට් දෙක අල්ලගෙන. ඔය අතරෙ ඇති වෙච්ච කතාබහකදි සනියා කියනව

"ගෑනු ඔහොමම තමා බං" 

මං කට අරින්න හිතන පමාවට කෙල්ල කියපි.

"ගෑනු?? තාම ගෑනු නෙවෙයි නේද අකලංක " 

අයිසැක්ගෙ ඔලුවට ඇපල් ගෙඩිය වැටුනාම කොහොම ඉන්න ඇතිද කියල මම වටහාගත්තෙ අන්න එදා තමයි.

ජොබ් එකක් හොයාගෙන කොලඹ ආපු කාලෙ ඔලුවට දැනුනෙ පුදුම තනිකමක්. දන්න කියන කිසි කෙනෙක් නැති කොලඹ අහසට ඔරවගෙන ඉන්න ගොඩනැගිලි, ඒවා අතරින් ගලාගෙන යන ලෝදිය වගේ උණුවෙච්ච පාරවල්. බස්වල වල හිට්වෙලා වැටුන කපුටාස් ඩෙත් බොඩි. කොලඹ පිස්සෙක් නොවෙන්නනම් කෙල්ලෙක් අතේ එල්ලිලා ඉන්න ඕනි කියන සිතිවිල්ල ඔලුවට අරගෙන එනව.

එහෙම ඇතිබුන සම්බන්ධයක් එක්ක බෙල්ලන්විල පාක් එකෙ ඉදගෙන පාරෙ යන වාහන ගණින්න . ඒ ගමන් හිම්න් සීරුවෙ කොන්ඩෙ අතරින් ඇඟිලි යොදල හිස පිරිමදින්න. පෝයට බෙල්ලන්විල පන්සලට ගිහින් කෙල්ල අනේ අපිට ගෙදරින් කැමැත්ත අරගෙන දෙන්න කියල ගැටගහන බාරෙත් එක්කම හුස්ම හිරවෙන හැටි විදිගන්න ලැබුණා. 

නැන්දම්ම එක්ක වෙච්ච කතාබහකට පසුව මගේ තත්වය තරාතිරම නොගැලපෙන බවට කියපු දේවල් එක්ක මොනව වුනත් කෙල්ල මං ලග ඉදීනෙ කියන සිතිවිල්ල ගතයි හිතයි එකට ගැටගහන්න උදව්කලා. 

පසුවදා 

" අකූ. අම්ම කියන කතාව ඇත්ත. කොලඹ අවටින් ගෙයක් ගන්න බලන්න.මම ඔයාට ගෙදරක ඇඩ් එකක් එව්ව ඒක බලන්නකො "

ගෙයක් ,කොලඹින් ඔන්න ඔහෙ ඒකත් බලනව. දොඹ ගෙඩි දැකල තියෙනවද ? මගෙ ඇස් අන්න ඒ වගේ ඇඩ් එක දකිනකොට.

ලක්ශම 184ක්. කොලඹ අහස මාව ගිලගත්තෙ ටයිටැනික් එකේ ජැක් මමමද කියල හිතෙන්න ඉඩදෙනගමන්.

(මත්වෙන ආදර කතා 02)

ප්‍රේමයක් නොවන ප්‍රේමයක් හමුවෙන්නෙ ඔය කාලෙන් පස්සෙ. ( ප්‍රේමය) එයා අදුනවල දුන්න එයාගෙ යාලුවා. පෙර ආදරකතා සේරම අඩි සීයක් පොලව යටට වලලන්න සමත්වුන කෙනා. හුරුබුහුටි කෙල්ල. හරියන කෙල්ල. 

මුල්ම හමුවට පෙරම පාරෙ එහා පැත්තෙ ඉදන් මෙහාපැත්තෙ මට ෆෝන්කැමරාව මානපු කෙල්ල. ප්‍රේමණීය දවස්. කලු වලාකුලේ ඇදෙන රිදී ඉරි. 

"අපි බඳිමුද ?" ඒ මම

" බඳින්න බෑ මට.මට මේක තවත් කරන්න බෑ. මට මගෙ රස්සාව හරියට කරගන්න වෙන්නෙ නෑ. මට මේ රස්සාවෙන් ඉහලට යන්න ඕනි. මට මේක නතර කරන්න ඕනි "

කලු වලාකුළක රිදී ඉර. මම හිතන්නෙ ඒ රිදී ඉරි කියල මිනිස්සු කියන්න ඇත්තෙ අකුණු වලට. කරවෙලා යන්නම වදින අකුණු වලට.( ආලයේ ගාථා )

මේ කතා කීපයක් විතරයි.

කාලය කියන්නෙ මුවානම් අපි මුවා පස්සෙ එලවන තිස්ස වගේ. ඔය දුවගෙන යනකොට ඉදල හිටල කෙල්ලෙක් මතුවෙලා කියනව තිස්ස නැවතියං මට ලං කරපං කියල. අන්න එතකොට මුවාගෙ අධෝමුඛයට පෙට්‍රල් ගැහුවා වගේ කාලය තවත් වේගෙන් දුවනව. ඒ නතර කරගත්ත කෙල්ල එක්ක කයියක් දාල හැරිල බලනකොට මුවා නෑ.. අපේ ඉහ නිකටත් පැහෙන්න පටන් අරගෙන.

:මොනාද බං කල්පනාකරන්නෙ?

:නෑ බං මං මේ කල්පනා කලේ.මට මුලින්ම හම්බුන කෙල්ලට වඩා අන්තිම කෙල්ල කොච්චර හොද කෙනෙක් වෙන්න ඕනද කියල.

: ඇයි බං ඒ.

:මුල්ම කෙල්ලගෙ ඉදන් අන්තිම කෙල්ල වෙනකන් සේරම මට අන්තිමට කිව්වෙ.. 

"ඔයා හොද කෙනෙක්.ඔයාට මට වඩා හොද කෙනෙක් හම්බෙයි කියල"

"හැමෝම ඔහොම ප්‍රාර්තනා කලාම මුල් කෙනාගෙ ඉදන් පිලිවෙලට හොද වැඩි වෙන්න එපැයි බං"

මට අපේ උන් කිව්වෙ මූට කෙල්ලෙක් හොයාගෙන යාලුවෙලා බූට් එක කන්නම සති 2ක් හොදටම ඇති කියල.

ඒ කාලය ගෙවිලා ඉවරයි.දැන් වර්ථමානය. අතීතය පාඩම් පොතක් . අනාගතයට පාර කියන්න ඒ පොතේ කොලවලින් පන්දම් පත්තු කරන්නම ඕනි. දශක තුනක් ඉවරයි. තව දශක දෙකක් ජීවත් වෙයි. කොහොමද ආවෙ කොහෙද යන්නෙ. මොනවද කරන්නෙ මොනවද ගෙනියන්නෙ. හැමදේම දිහා ආපහු හරිලා බලනකොට තියෙන්න ඕනි සතුටක්. ඒ සතුට එක්ක වර්ථමානය අතින් අල්වගෙන ඉන්න එක ඉතාම සතුටක්. ජීවිතේ සැනසීමෙන් හුස්ම ගන්න පුලුවන් වුන දවසක් . ඒකට තමයි කියන්නෙ හරියටම ආලය කියන්න පුලුවන්. 

ගොඩක් උන් අහන දෙයක්.ඇයි මේ අතීතය ලියන්නෙ .ව‍ර්තමානයට ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ නැද්ද. නැහැ ඇත්තටම. සුලැගිලි දෙකෙන් කොකු දෙකක් හදාගෙන අල්වගෙන ඉන්න පුලුවන් තරමට " විශ්වාසය ". ඒකයි ඒකට අපි කියන වචනය. 

අතීතය අමතකවෙලා යනව.සමහර සිදුවීම් දැන් හරියට මතක නෑ. අතේ ඇගිලි ගානට සම්බන්ධ තිබ්බත් සමහරුන්ගෙ මූණු, නම් පවා මතක් කරගන්න අමාරුයි. මේ කරන්නෙ ඒ මතකයන් තැනක ගොඩගහන එක. සැදෑකාලයක් වෙනකං හිටියොත් ආයෙම මේවා මතක් කරගෙන හිනාවෙන්න පුලුවන් වෙන්න. දත් හැලුනු කට ඇරගෙන හිනාවෙන්න. ඒ එක්කම සැනසීමෙ හුස්ම වාතලයට මුදාහරින්න. 

මුව මස්ම නෙවෙයි මේ කැලේ මී අඹත් තියෙනව. ජීවිතේ තියෙන්නෙ අතීතයෙ නෙවෙයි වර්තමානයේ.

යන්නම් නෙවෙයි. ගිහින් එන්නම් කියන වර්තමානයේ. ඒක ඇතුලෙ පිරිලා තියෙන්නෙ ආලය , සුරක්ෂිබව, විශ්වාසය.

ගිහින් එන්නම්

ඔබ මම සහ ඇය

 ----ඔබ මම සහ ඇය---

අලුත උපන් ලදරුවෙක්ගෙ දකින්න තියෙන්නෙ කොන්ඩෙ හා ඇහිබැම විතරය.වැඩී වයසින් නව යොවුන් වියට පත් වන විට ශරීරයේ සිදුවන අනෙකුත් වෙනස්කම් සමග පිරිමි ලමුන්ගෙ මුහුනේ රැවුල වැවීම ආරම්භ වේ.

සිනිදු රෝම වලින් ආරම්භය ලබන මූලික අවධිය දැලි රැවුල ලෙස හදුන්වන්නේය.පාසල් විනය පාලකවරුන්ගේ පරම සතුරා දැලි රැවුලය.දැලි රැවුල කැපීම නිසා මාන්නයක් සිතට ඇතුලු වන්නේ ඉබේමය.පාසල් කාලය අවසන් වෙනතුරුම කුකුලා හම ගැසුවාසේ රැවුල කැපීමට සිදුවන්නේය.රැවුලේ නිදහස් දිනය පාසැලේ අවසන් දිනයය.

සිරි ලංකාවේ සමජයට අනුව ලංකාවේ ප්‍රධාන වශයෙන් රැවුල් වර්ග දෙකක් ඇත්තේය.ඒ රැවුල හා තම්බි රැවුලය.

කොටට කැපූ හෝ යම් කිසි මෝස්තරයකට අනුව සෙන්ටිමීටර 1කට අඩු දිගකින් යුත් ඒවා රැවුල ලෙස හදුන්වන්නේය.සෙන්ටිමීටර 1ට වඩා දිග රැවුල තමිබි රැවුල ලෙස හදුන්වන්නේය.ටහිකෙන වර්ග කිරීම්ය.

අතීතයේ සිට ඕනාම පිරිමියෙක් රැවුල වවා ඇත්තේය.ඒ තම මූනේ කැත වසා ගැනීමට හෝ පෞරුෂය සදහාය.එයට ජාතිබේදයක් නොතිබුනේය.අද එයද ලේබල් කර ඇත්තේය.

මුස්ලිම් ජාතිකයින් ආගමික හේතු මත රැවුල වැවීම සිදුකරන අතර ඔවුන් උඩු රැවුල වවන්නේ නැත්තේය.

මුහුන පුරා වැවූ රැවුලක සහ මෙම රැවුලක වෙනස බහුතරයට නොතේරෙන්නේය.විසේසයෙන් කෙල්ලන්ටය.කොයි ආණ්ඩුවත් එක වගේ වූවාට ‍රැවුල් එසේ නොවේය.

ලංකාවේ බහුතර කෙල්ලෝ කැමති කොරියන් පිම්පියන් වැනි උන්ටය.මුහුනේ එක මයිලකුදු නැති උන්ටය.මුන් හිතන්නේ උන් අත පය වීට් කරනවා මෙන් අපි රැවුල වීට් කල යුතුය කියාය.අනේ සිකේය.කොල්ලෙක් සමග යාලු වූ විටම කියනුයේ රැවුලනම් වවන්න එපා කියාය.ඇයි ඇසූ විට මූන පුරා රැවුල ඇති විට කිස් කරන්නට ඉඩ නෑ කියනවාය.රෙද්ද තොල් වල රැවුල වැවෙන්නෙ නැතිය.මැණික් සොයන්නට පොලව හෑරිය යුතුය.

සුලුතරයක් කෙල්ලන් රැවුලට ආසාය.ඔවුන්ට ප්‍රනාමය පුදකට සිටිනවාය.

රැවුල මගින් අව්වට සම පිලිස්සීම වලකනවාය.ලමා පෙනුම වසා දමනවාය.පොඩි උන් වඩා ගන්නට සිදුනොවනවාය.එකී මෙකී නොකී ඉමහත් සේවයක් රැවුලෙන් ලැබෙනවාය.රැවුල පිරිමදිමින් මනෝපාරක් ගැසීමද වෙනම ආතල් එකක්ය.

කවුරු කෙසේ මොනදේ කීවද රැවුල් වැවෙන පිරිමි රැවුලට ආසාය, ආදරේය.කෙල්ලට වඩා රැවුල වටිනා උන්ද සිටිනවාය.රැවුල වැවෙන්නේ නැති උන් ඊර්ෂ්‍යා කරන්න එපාය.එක්කෝ විට්මින් E මූනේ උලාගත හැකිය.නැත්නම් විවිධ ක්‍රීම් හා තෙල් වර්ග වෙළෙඳපොළෙන් මිලදී ගත හැකිය.

අවසාන වශයෙන් කීමට ඇත්තේ මෙයය.

සිරි ලංකාවේ ආණ්ඩු මාරු වූවාට රට සංවර්ධනය නොවන්නේ යම්සේද රැවුල කැපූ පමණින් පිරිමියෙකු පිලිවෙල නොවන්නේය.කොපමණක් කෑ ගැසුවද ජෙවිපෙට ආණ්ඩු බලය නොලැබෙන අයුරින්ම ඔබ කෑ ගැසූ පමණින් රැවුල් නොකැපෙන බවද මතක තබා ගත යුතුමය.

 ප්‍රේමයක අළු දුඹුටු

කඩා කඩා ඔපදමන

දිස්නය දෙසම බලමින්

සිනාසෙන්නට

නුඹට දැන් අමතකද

ගිනිගත්ත හිත් පොඩ්ඩෙ

අඟුරු වූ මැරුණු සම

නොරිදෙන්න ගලවමින්

ගැල්වූ ප්‍රේමයේ ඖෂධය

නුඹට දැන් අමතකද

ප්‍රේමිය නුඹ දැන් කොහේද?

ආලය දැන් කෙසේද ?