Wednesday, December 29, 2021





 මං අද ඉන්නෙ මට හිතාගන්නවත් බැරි උන තත්වෙක.මං කියන්නෙ මගෙ හිතේ ශක්තිමත් බව ගැන.මේක ඇත්තෙන්ම මගෙ හිතමද.මං එහෙම මගෙන් අහගත්ත වාර ඕනි තරම්.මෙහෙම දෙයක් මං කලේ කොහොමද.ඒක තමයි මම මාව හරියටම අදුනගත්ත අවස්ථාව.

මගෙ නම නිශ්ශංක.කිසිම ශක්තියක් නැති නිශ්ශංක යාලුවො මට කතා කලේ එහෙම. ඇත්තටම මං හැමදේටම වගේ මුහුන දෙන්න හරි බයක් දක්වන මනුස්සයෙක්.

ඒලෙවල් කාලෙ යාලුවො සේරම ඉස්කෝලෙන් වේලාසන පැනල යනකොට පංතියෙ ඉතුරුවුනේ මං විතරයි.ඒ ඉගෙන ගන්න ආසාවට නෙවෙයි.ප්‍රින්සිපල්ට අහුවෙන්න තිබ්බ බයට, තාප්පෙන් පනින්න තිබ්බ බයට, ගෙදරට ආරංචි වෙයි කියල තිබ්බ බයට.ගියෙ බෝයිස් එකකට උනාට මාව හරියන්නෙ ගර්ල්ස් එකට කියල ගුරුවරුත් කියල නැතුවම නෙවෙයි.ඒත් මං ලග මං ගැන අමුතු හැගීමක් තිබ්බ. මං හැමවෙලේම කලේ හරිදේ මං එහෙමයි හිතුවෙ.

මොනදේට බය උනත් මං ආදරේ කියන හැගීමට බය උනේ නෑ.ඒත් ඒක ලග උන්ට කියන්න බය උනා.කාටවත් නොකියම මං රේනු එක්ක ආදරෙන් බැදුනෙත් ඉස්කෝලෙ අවසාන කාලෙ.ඒක ඇත්තටම ලස්සන සම්බන්දයක් වුනා ඒලෙවල් ඉවර වෙනකම්.ඉගෙන ගන්න එයාව රට යැව්වට පස්සෙ අපිට අපිවම අමතක උනා.ඇත්තටම මං එයාව අමතක කලා.එයාට මාව නොගැලපෙයි කියන බය නිසා.

පස්සෙ තව සම්බන්දකම් 2,3ක්ම ඇතිවෙල නැතිවෙලා ගියා.සමහර ඒවට ගෙවල් වලින් අකමැති උනා.සමහර ඒවා මට එපා උනා.ඔය කාලෙ තමයි අපේ ගෙදර අයට එයාලට ඕනි කෙනෙක්ට මාව බන්දන්න ඕනි උනේ.මං අද මේ ඉන්න තැනට පාර කැපෙන්නෙ එහෙම.

අපේ ඔෆීස් එකේ සෙට් එකම රෙස්ටුවරන්ට් එකේ මේසෙ ඉදන් කෑම එනකන් බලන් ඉන්න වෙලාවෙ තමයි දැක්කෙ සදමාලි පිරිමි කෙනෙක්ට තුරුල් වෙලා රෙස්ටුරන්ට් එක ඇතුලෙට එනව.සදමාලි කියන්නෙ මගෙ වයිෆ්.ඒ වෙලේ ඇති වුනේ අපුලක් එක්කම උසකින් බිමකට වැටුනා වගේ හැගීමක්.එයා මාව දැක්ක හෝ නොදැක්ක මං නොදැක්ක වගේ උන්න.

අද හිතේ උතුරන සතුටක් එක්කම උසාවියෙන් එලියට එන්න මට සලස්වල දුන්නෙ ඒ සිදුවීම.හිතට හයියක් ගෙනත් දුන්නෙ ඒ සිදුවීම.කොල්ල ගෙට ගියා ගෑනි පිට ගියා කියල මිනිස්සු කිව්වට ඒ ගෑනි පිට ගියෙ ඒ ගෑනි ආත්මෙන්ම ආදරේ කරපු මනුස්සය එක්ක බව කවුද දන්නෙ.කවුද ඇහුවෙ.සේරම බැන්නෙ සදමාලිට.ඒත් මං නොබැන්නෙම සදමාලිට.

වෙස්සන්තර රජතුමා තමන් ආදරේ කරපු බිරිදව නොදැනුවත්ව ශක්‍රදේවේන්ද්‍රයාට දන් දුන්නට මං බාර දුන්නෙ මං ආදරේ නොකල ,ගරුනොකල මගෙ බිරිදව එයාගෙ ගැලවුම්කාර දෙවින්ට.ඒ මගෙ නොහැකියාව කියල මිනිස්සු කියයි.ඒත් ඒක තමා මගේ උපරිම හැකියාව.ඒ එයාගෙ ආදරේ එයාගෙ ලෝකෙ.ඒක හදල දෙන එක තමා මගෙ හැකියාව වගේම යුතුකම.අයිති නැති දේවල් ලග තියාගැනීම නෙවෙයි ආදරේ.

ආදරේ කියන්නෙම පූජා කිරීමට.


Thursday, December 23, 2021

මේ තමයි ආදරය

මේ තමයි ආදරය 





ආදරේ ආදරේ 

මිමිනුවේ නැතුවාට

දැනෙනවා ඇගිලි තුඩු දුවන හැටි

නුඹට පපුවෙ අයිතිය හොයාන..

උණුසුම්ම සුසුමක දැවටීම

ගොලුකරනවා වචන

හිර කරල මුලු හිතම

ඇස් කතා කරවන්න...

දැනෙනවද ඇගිලි තුඩෙන් තුඩට

පනින විදුලිය

ඇටකටු පවා සීතල කරන අපූරුව

අත් නොඅල්ලාම...

මේ දැනුත් දැනෙනවා මට

නුබෙ කම්මුලේ වෙව්ලීම

තෙමන කදුලක උණුහම පපුවටම..

දන්නවද වස්තුවේ....

මේ තමයි ආදරය

අයිතියක් නොලැබීම.

Wednesday, December 15, 2021

වර්ගීකරණය

 වර්ගීකරණය 




ඔයැයිලට මතකනම් මම මේ මෑතකදි පාසැලක් කොහොමද ජීවිතේ වෙන්නෙ කියල මොකක්දෝ හෑල්ලක් ලියල තිබ්බ.මේක ඒකට අදාල නොවුනට මේකත් පාසැල් වලට අදාල කතාවක්.


මම හිටියා අහවල් පාසැලේ මතක එකතුකරන්නන්ගේ සංගමය කියල ගෘප් එක්ක.දැන්නම් මම නෑ .මම නෑ නෙවෙයි උන් මාව එලවල. අම්මට අප්පට හදන්න බැරිවුන කුණු කට අහවල් පාසැලෙන් හැදුනෙත් නෑ දරුවනේ. ඒකයි මේ සේරටම මුල කියලයි මට හිතෙන්නෙ.අනික් එක මට ඔය සමහර සුළු සුළු සිදුවීම් අමතක නොවීම.


ගුරුවරයා කියන සංකල්පය ගැන මම කතා නොකරමි.හමුවූ ගුරු වර්ග ගැන පමණක් කියමි .මෙන්න මේකයි ගුරු කතා වස්තුව.වස්තුව කීවට වස්තුටික.


අහිංසක ගුරුවරු -


මම ඔය අහවල් පාසැලේ හය වසරට ඇතුලත් වෙන්නෙ කඩයිම් ලකුණ කිරිහාමි අමුඩෙ ගැහුව වගේ තිබ්බ නිසා. දෙදහස වසරෙ. ඔය වෙනකොටත් පොඩි අක්ක දීප්තිමත් ශිෂ්‍යාවක් ඔය පාසැලේ. පසුකාලීනව මමත් ඉතා දීප්තිමත් වුනා. ඉගෙනීමෙන් නෙවෙයි. ලව් කිරිල්ලෙන්.


දීප්ති දීප්ති කියනකොට මතක් වුනේ හඳයාව.හරි අහිංසකයා වගේ උන්නට මෙහා ගොඩනැගිල්ලෙ ඉදන් එහා ගොඩනැගිල්ලට හඳයා කියන වචනයක් ඇහිලා අපේ අහිංසකම එකෙක් බෙල්ලෙන් උස්සල කනට ඩෝං ගාල එකක් දුන්න මතකයි.ඕක දැනගෙන අපේ පන්තිභාර මිස් අහනව ඔයාල අපිටත් නම් දාල තියෙනවද කියල. අනේ මංදා සිංදුවක් කිව්වාමත් මෙයාල හිතන්නෙ එයාලට කියනව කියලනෙ.


ඔය දෙදහෙදි අපි උන්නෙ තට්ටු දෙකක බිල්ඩින් එකක උඩ තට්ටුවක.මම තට්ටු ගොඩනැගිල්ලකට ගිය පලවෙනි අවස්ථාව ඒකද කොහෙද . ලස්සන ඇහැල ගස් පේලියක් තිබුණා ඕක ඉස්සරහ.ඇහැල කියන්නෙ ජීවිතේට බැඳුන දෙයක්වුනේ ඔතනින්ද කොහෙද. ඕකෙ මල් පිපුණම හරිම ලස්සයි.පන්තිකාමර ලඟම මල් කිනිති. හරියට මල් වත්තක් වගේද මංදා. පොඩි වයස නිසා ඕවා එච්චර ඔළුවට නොගත්තට සමහර සිදුවීම් නැවතිල්ලේ මතක් කරල බැලුවාම දැන් එහෙම හිතෙනව.


ඔන්න ඔය සුන්දර පන්තිකාමරේ ඉන්නකාලෙ අපිට අහවල් විෂය ඉගැන්නුවෙ ගුරුවරියක්. හරි හුරුබුහුටි සුදු ලස්සන කෙනෙක්. පාසැලේම උන්න පොඩිම ලමයි විදියට අපිව හොදට බලාගත්ත වගේ මතකයි. එයා කොච්චර හොදවුනත් එයාට අපිට උගන්වන්න දුන්නෙම නෑනෙ. අමුතු පෙනුමක් තිබ්බ් ගුරුවරයෙක් එනව පන්තිය ලගට.ඊට පස්සෙ මිස්ව පන්තියෙන් එලියට එක්ක ගිහින් දෙන්න කතාව කතාව කතාව. කාලපරිච්ඡේදය ඉවර වෙනකන්ම කතාව. සීනුව ගැහුවාම දෙන්නත් එක්කම යන්න යනව. ඔන්න ඊලග දවසත් ඔහොමමයි.


ඔහොම කතා කරගෙන කරගෙන ගිහින් එකපාරටම මිස් පන්තියට එන්නෙ නැතුව ගියා. ඔහොම සතිගානක් අපි ඉන්නැති ගුරුවරයෙක් නැතුව. අර ගුරුවරයත් ආයෙම පාසැල ඇතුලෙ දකින්න ලැබුනෙ වසර දෙකකට විතර පස්සෙ. දෙන්නව දඬුවම් මාරු යවලය කියල පස්සෙන් පහු කාලෙක තමා දැනගත්තෙ. සමහරවිට අපි ලව් කරන්න ඉගෙන ගන්න ඇත්තෙ ඕව බලාගෙන වෙන්ට ඕනි.


ඒ විෂයට අභාගයසම්පන්න කාලක් උදාවෙන්නෙ ඊට පස්සෙ. අනේ අපිට ආව තව ගුරුවරයෙක්. පන්තියට ආව ගමන් කාට හෝ නැඟිටල පාඩම කියවගෙන යන්න කියනව. කියවනව කියවනව . එපමණයි. සමහර දාට අපි පාඩම් 4,5ක් එක දිගට කියවල. එක පාසැල් වාරයක්ම ඒ ගුරුවරයා පන්තියට ඇවිත් නෑ. අපි ඉතිං ගුරුවරයා එක්ක එන්න කියල යනව පාසැල වටේම රෝන්දෙ.

සමහර විට අපි දැහැමි නොවෙන්න ඇත්තෙත් ඕවා නිසාද කොහෙද.


දෙන්නෙක්ගෙ ලව් කිරිල්ලෙන් අපිට කෙලවුණු තරම තමයි ඒ.


ඔය ලව් දායාදයක් විදියට හමුවුණු ගුරුවරයා වගේම තව ගුරුවරියක් හිටියා. පංතියට එනව.පිටු 400ක පොත බලා ගන්නව කියවගෙන කියවගෙන යනව. ළමයි ලියාගෙන ලියාගෙන යනව.ඊට ලේසි ඒ පොත ෆොටෝකොපි ගහල බෙදුවනම්. එක දවසක් ළමයි ඒ පොතේ පිටු 2ක් ගලවල සඟවලා නිසා ගුරුතුමීට දවසම ඉගැන්වීමක් කරන්න බැරිවුනා. බලා කියවීම කරගන්න විදයක් නෑනෙ.


පාසැල් ප්ල්ස් පුද්ගලික පන්ති ගුරුවරු-


ඔය පාසැලේම උසස් පෙල හදරනකොට මම විද්‍යා විෂයධාරාව තමයි තෝරගත්තෙ. ජීවිතේ කරපු වැරදි තෝරාගැනීමක් විදියට ඒක නොදැනෙනව නෙවෙයි. උසස්පෙල කියන්නෙම පුද්ගලික පන්ති මත යැපීමක්. පාසැලේ ගුරුවරයෙක් වේවා පිටත ගුරුවරයෙක් වේවා අපට ඔවුන් මත යැපීමටම සිදුවෙනවා.සිදුකරනු ලබනවා. ඇයි මම එහෙම කියන්නෙ.


ඔය කාලෙ මම පුද්ගලික පන්තියකට සහභාගීවුනා පාසැලේ ගණිත අංශයට යම් විෂයක් උගන්වපු ගුරුවරයෙක්ගෙ. මාස කිහිපයක් ගියාට එයා කියන කිසි දෙයක් මට තේරුම් ගියෙ නෑ.හරියට කම්පියුටර් හයෙන් තුනක් කැඩුනාම ඉතිරි හතර කෝ වගේ අහන මට්ටමේ තමයි මම හිටියෙ. ඉතිං සල්ලි සහ කාලය දෙකම අපරාදෙ නිසා එයාට ටටා බායි කියල මම වෙන ගුරුවරයෙක් හොයන් ගියා.

ප්ලාස්ටික් කවරයක් ගිලල කක්කි දාපු බල්ලෙක් වගේ සිදුවීමක්ට මුහුණ දෙන්න සිදුවුනේ ඒ හැරයාමත් සමඟමයි.

සෑම දිනකම සපත්තු දෙකේ ලේස් ලා කළු පැහැයක් යැයි කියමින් හෝ මාව උදෑසන රැස්වීමෙන් පස්සෙ නවත්වගන්න පටං ගත්තා. විනය විරෝධීවීම හා පුද්ගලික පන්ති අතර තියෙන්නෙ අනුලෝම සමානුපාතිකයක් බව වටහාගන්න පුළුවන් වුනේ ටික කාලයක පසුව.


ඒ එක් අයෙක්.තව ගුරුවරියක් භාවිතා කලා අපූරු ක්‍රමවේදයක්. කාටවත් පුද්ගලික පන්තියට සහභාගී වෙන්න යැයි කියන්නෙ නැහැ. නමුත් ඇය පාසලේදී විෂය නිර්දේශය මුල සිටත් පුද්ගලික පන්තියේදී විෂය නිර්දේශය අවසානයේ සිට මුලටත් ඉගැන්වීම සිදුකරනව. උසස්පෙල විෂය නිර්දේශය කිසි ලෙසකවත් පාසැල් කාලයේදී අවසන් කරන්න බැරි නිසා පුද්ගලික පන්ති නොයන්නන්ට දෙවියන්ගේ පිහිටම තමයි.


නමුත් අක්කා ඇයගේ දීප්තිමත් ශිෂ්‍යාවක් වීම නිසා මට සමහර අවස්ථාවල විශේෂත්වයක් නොලැබුනාම නොවෙයි.

අකලංක තමුසෙ මේ මොනවද කරන්නෙ .අක්කනම් ඔහොම නෙවෙයි.අක්කට ලැජ්ජා කරන්න එපා වගේ වචන වලින් වගේම , සියල්ලෝම කල වරදකට අනික් සියල්ලන්ම පන්තිකාමරයෙන් එලියේ තැබීමටත් මා පන්තිකාමරයේ තබා ගැනීමෙනුත් ඇය විශේෂත්වයෙන් සැලකූබවට මතකයක් ඇත.


අපි තමයි හොදටම ගැහුවේ -


පරණ යුධ චිත්‍රපටවල කඩුව අමෝරාගෙන දත් විලිස්සාගෙන සතුරාමත කඩා පනින සොල්දාදුවන් ඔබට මතකයැයි සිතමි. එම රූපය මතකයෙ තබාහෙන මෙම වර්ගය කියවන්න.

බැටලුවෙකු දුටු රැප්ටරයෙකු සේ ළමුන් වෙත කඩ පනින ගුරුවරු කල්ලියක් මට මතකයි.

ඒ අය අතර තිබ්බෙ තරඟයක්. ඉගැන්වීමට නෙවෙයි.

මම තමයි හොදටම ගැහුවෙ කියන්න.


ඔය අතරෙ කාන්තාවක් උන්නා.එච්චර උසත් නෑ.කටනම් නිකන් එන්සිනා වගේ. කතා කරන්නෙම ඇඟිල්ල උරුක් කරගෙන. පංතියේ ගැහැණු ළමයෙක්ගෙ ප්‍රේම සම්බන්ධයක් ගැන ලැබුනු ඔත්තුවකට මුළු දවසම අපෙන් ප්‍රශ්ණ කලා මතකයි .හවස කෙල්ලව පන්තියට අරගෙන ආවෙ වත්තං කරගෙන. ඒ තරමට රසට එයාට බුෆේ එකක් දාල දීලා ගුරුවරියගෙ දෑතෙ මහන්සියෙන්.


සුදු උස මහත කෙනා. කට කතාවට කියන්නෙ කලින් මහණදම් පුරපු කෙනෙක් කියල. අන්න ඉතිං ශාන්ත බවේ ප්‍රතිමූර්තියක් තමා. ගැහැණු පිරිමි කියල කිසි වෙනසක් නෑ. හැමෝටම බෙදන්නෙ එකම බුෆේ එකෙන්. එයාගෙ තරම එයා මනින්නෙ ඔරලෝසුවේ පටිය කැඩෙන වාර ගණනෙන්. මටනම් වැඩිය ගහල නෑ.එක දවසක් පයින් ගහල බඩ මිරිකුවා.බඩ කිව්වට මිරිකන්නෙ බුරිය.දවස් කීපයක් යනකං තෙල් ගාන්න වෙන්න.


එකලොස්වෙනි ශ්‍රේණියෙ පන්තිකාමරවල තිබ්බෙ තරමක් උස බිත්ති.අඩි 8ක් නවයක් විතර ඇති. එකලහේ මුල්ම දවසක එහා පන්තිකාමරයට විද්‍යාත්මක විෂයක් උගන්වනව සුදු උස ගුරුවරයෙක්. අපේ පන්තියෙ බජව්ව. අද මම තොපි සියල්ල අනුභව කරමි ලුක් එකෙන් සුදු උස කෙනා ආව. කරුමයේ දිග පළල හයිවේ වලින් කියන්න වෙනව වගේ අනික් උන් සේරම ඉදගෙන මම විතරක් හිටගෙන.


"මෙහෙ වරෙන්" කන් පාත් කරන් මම එලියට ගියාම

රන්ජන් රාමනායක ටෙනිසන් කුරේව උස්සල ගත්තා වගේ මගෙ බෙල්ලෙන් උස්සල බිත්තියට හේත්තුකලා.


"තොපි මොකද කෑගහන්නෙ " " ටෝං ටෝං."


"කවුද පන්ති නායකයා"


"මම සර්" " ටෝං ටෝං ටෝං"


" කෝ බැජ් එක "


" තාම ගත්තෙ නෑ සර් " " ටෝං ටෝං ටෝං ටෝං"


කකුල් බිම වැදුන ගමන් මම කලේ කණිෂ්ඨ කාර්‍යාලයේ මේස ලාච්චුවෙන් බැජ් එකක් අරං ආව එක.

ඒ කාලෙ ඔය බැජ් එකක් රුපියල් 50ක්. ගුටිකන්නයි සල්ලි වියදම් කරන්නයි දෙකක් කරන්න පුලුවන්ද.බෑනෙ.


ඔය රැප්ටර් කල්ලියට පසුකාලීනව එකතුවෙනව තව කෙනෙක්.එයා ගැන මගේ අත්දැකීම මෙහෙමයි.


"කවුද භල්ලො කෑ ගැහුවෙ"


"අපි දන්නෙ නෑ"


"තෝ කොහොමද දන්නෙ නෑ කියන්නෙ" ටෝං ටෝං


"සාදු වැරැද්ද කරපු එකෙක් හොයාගන්න"


" තෝ එනවද මට උඩින් කතාකරන්න " ටෝං ටෝං


මෙයා චීවරදාරියෙක්.වැඩි උසක් නෑ.උඩ පැන ගහන්නෙ රෙස්ලින්කාරයෙක් වගේ. කිසි දවසක හරි වැරැද්දක් සොයා බලන්නෙ නෑ.මුලින්ම කරන්නෙ කනට ගහල ඉන්න එක.

පශ්චාත්භාගය අහිමිවූ කඩියෙක් වගේ හැසිරීම. ඔය එයාගෙයි මගෙයි අත්දැකීමෙ අවසන් ප්‍රතිඵලය වුනෙ ඒ ටෝං ටෝං එකම මම වෙන එකෙක්ට පාස් කරල වැරදිකාරයා හොයාගත්ත එක විතරයි.


ගැහුවෙ නැත්නම් හදන්න බෑය.අපි මෙහෙම ඉන්නෙ ගැහුව නිසාය කියල ටිපර් වලින් වචන බාන අය ඉන්නව. අනේ ඒ ගහලත් මමනම් තාම මෙහෙමම තමා. එක්කො මට ගහල මදි වෙන්න ඇති.


ගිරා පැටව්-


අහවල් පාසල ලොකු පාසැලක් නිසා නිතරම නව පත්වීම් ගුරුවරු එකතුවුනා. සීමා වාසික, පුහුණු කාලසීමා , නොයෙක් ආකාරයේ අය වගේම එහෙම ඇවිත් කොහොල්ලෑවල ඇලිච්ච අයත් ඉන්නව.මේ වර්ගයට අයත් වෙන්නෙ ඒ අය.

මෙයාල නිකන් පතෝල වගේ ඇවිත් උඩ තියෙන වර්ග වලින් එකකට පසුකාලීනව උසස්වීම ලබනව.

ඒ බෞතීස්ම ලබන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි.


පරණ අයගෙ තියෙනව එක එක විදියෙ කල්ලි. අහිංසක ,රැප්ටර් , කෝකටත් නැති, පන්දම් අල්ලන වගේ.

අලුතින් එන කෙනාට උගැන්වීමට සිදුවෙන විශය අනුව ඒ අයට සමීපව ඇසුරු කරන්න වෙන අයගේ අනුගාමීන් බවට මේ අය පත්වෙන්නෙ නිරයාසයෙන්. ඒකෙන් එයාල තමන් අතුපතර විහිදුවාගත් නුග ගහක් වෙන්න හිතුවට වෙන්නෙ පාසැල් මාතාවගෙ සිරුරේ පිළලයක් වෙන එක.

ඇත්තෙන්ම අලුත් අය සුලඟට ගසාගෙන යන ගිරව් පැටව් වගේ.වැටෙන තැන අනුව වැඩෙනව.ඉරණම නෙළුමක් වීමද හෝ බාඳුරාවක් වීමද යන්න කල්ලි විසින් තීරණය කරනව ඇත.


පිස්සො -


මේ වර්ගයේ ඉන්නෙ කිසිම වගකීමක් හෝ පාලනකින් තොර අය.අතට අහුවෙන ඉබ්බෙක්ගෙන් පිස්ටන් එකකින් වගේ දමල ගහන්න දෙවරක් නොසිත අය.ඒ ගැන ඊට වඩා පැහැදිලි කිරීම් හෝ උදාහරණ දීම අවශ්‍ය නැහැ.


මේ සියල්ල මම දැක්ක විඳපු වසර 15කට පෙර පාසැල් ජීවිතේ ඇසුරෙන් කරපු වර්ග කිරීමක්.මේකට ඇතුලත් නොකල තව සිදුවීම් සහ පුද්ගලයින් විශාල ප්‍රමාණයක් ඉන්නව. ඒක නිසා මේ චරිත තමන්ගේ ගුරු තරුවලට ආදේශකරගෙන සිත් රිදවාගැනීමෙන් වලකින්න. එය මට වගකීමක් ගත නොහැකි කරුණකි.



Thursday, December 9, 2021

ටෝක් කතා - 1

ටෝක් කතා - 1



මේවා ටෝක් කතා 

ඒ කියන්නෙ කෙල්ලො ටෝක් කරපු කතා.

මේකෙ ඉන්න උන් කෙල්ලෙක් එක්ක යාලූවුන අඩුම වයස කීයක් වෙන්න ඇද්ද.මංනම්  9 වසරෙදි.ඒක නිකන් කුජීතම උන සිද්දියක්.

කතාව මෙහෙමයි.මට ඉන්නව අතිජාත මිත්‍රයෙක්.මට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල්.ඌයි මායි තමා බස් එකේ එකටම යන්නෙ එන්නෙ.පවුලේ හිතවත්තු වගේ සීන් එකකුත් තිබ්බ.

මං හෙනම අහිංසක එකා.ඌ හෙනම නසරානියා. වලි ,ඉස්කෝලෙ කට් කෙරෙලි හරියට.වෙලාවට අපි දෙන්න ගියෙ එකම ටවුමෙ ඉස්කෝල දෙකකට.වාසනාව කියල හිතුනා නෙහ්.මටනම් තාමත් හිතෙන්නෙ එහෙම.

ඌ එතකොට 10.ඌත් බස් එකේ යන කෙල්ලකට ලයින්.ඒක වෙනම කියන්න ඕනි ස්ටෝරියක්.දැන් ඌ කෙල්ලෙක් එක්ක සෙට් උනොත් මං කියල නිකා ඉන්නද.එහෙම බෑ පිංවතුනි.මං සෙක්න්ඩ් වෙනව එහෙම උනොත්.බැල්ම දාගෙන උන්න බස් එක පුරාම.අනේ මේ පිංවතාගෙ වාසනාවට ටවුමෙ ගෑනු ඉස්කෝලෙට යන්න අලුත් ලමයෙක් ආවා කියාංකො බස් එකට.දැන් ඉතින් කොල්ලට ලව ගැහුවා ඔලුවට.දැන් ඉතින් අර කෙල්ල නගිනකන් බලන් ඉන්නව.කෙල්ල නැග්ගාම ලගට වෙලා ඉන්නව.පොඩි පැනි ලයින් දානව.හැබැයි නෝ කතා.

කෙල්ලගෙ යාලුවොසෙට් එකට සීන් එක මීටරේ.දැන් තමා ආතල්ම.කෙල්ලට මාව පෙන්න පෙන්න එක එක ඒවා කියනව.කෙල්ලව උන් උනන්දු කලා කිරිල්ලක්.කෙල්ලගෙ අම්ම කෙල්ලව ශිෂ්‍යත්වෙටවත් එහෙම උනන්දු කරල නැතුව ඇති.කෙල්ල කොච්චර උනන්දු උනත් කොල්ලට හිතෙන්නෙ නෑ කෙල්ලගෙන් අහන්න. ඕකා හෙනම ආඩම්බරයි ඒ කාලෙ ඉදන්.කෙල්ලෙක් එක්ක කතා කරන්නෙ හරි අඩුවෙන්.ආයෙ ටෝක් කරන කෙල්ල කියල ඒකෙ වෙනසක් කලේ නෑ.


අර අතිජාත සුජාත මිත්‍රයා හැමදාම කියනව.අහපන්.අහපන්.කොල්ල ම්ම්හුම්.

එකෝමත් එක අදුරු දවසක් උදා උනා.අපේ පාරෙ CTB බස් එකට හැමදාම වගේ අදුරුයි තමා දූවිලි මාලිගාවක්.ඊට වඩා ඒ බස් එක ගියාම පාර අදුරුයි.ඒතරම් කලු දුම.ඔය බස් එක ගැනත් තියෙනව වෙනම කතා.හැමදාව වගේ පාරට වෙලා බලන් උන්නට උදේ බස් එක ආවෙ නෑ.එයා බාගෙට මැරිලා පාරක් අයිනෙ.ඊට පස්සෙ ආයෙමත් එන්නෙ 7.15ට ප්‍රයිවට් එකක්.ඕකෙ ගිහින් ඉස්කෝලෙට යනකොට 9 පහු වෙනව.

ඒ කියන්නෙ පිනා සෑර් ගෙන් අම්බානක පෝරියල්.

එදා මේ අදුරු දවසෙ පිනා සෑර්ගෙ මූන පිට්ටනියෙ තනකොල , කානුවල පිරුනු කොල රොඩු මතක් කරගෙන මං ඉන්නව බස් එකේ.ඔය වෙලාවට එන බස් එක පිරිලා සෙනග.ඕකට පරක්කු උනත් ඉස්කෝලෙ යන්නම ඕනි කියල හිතන් ඉන්න උන් ටිකත් නැග්ගාම කට කපල සෙනග.

ඔන්න මං ඉන්නව බස් එකේ සීට් දෙකක් අල්ලන් එක පැත්තක.ඔන්න ඊලග හෝල්ට් එකෙන් නගිනව අතිජාත මිත්‍රයා.ඔන්න ඔහොම ටික දුරක් ගියාම නගිනව මගේ පෙම්බරිය හා පිරිස.උන්ට බස් එකේ ඉන්න ඉඩක් නෑ.අල්ල ගන්න තැනක් නෑ.උන් ඉන්නව හරියටම අපිට පිටුපාල බස් එකේ හිටන් ඉන්න මැදපෙල විදියට.

ඩ්‍රයිවර් බ්‍රේක් ගහනව.කෙල්ලො ඇගට එනව.ඩ්‍රයිවර් බස් එක අද්දනව කෙල්ලෙ ඇගට එනව.ලැව් ගිනි ඇතිවෙන්න වගේ ඇතිල්ලෙනව.හිත රත් වෙනව.ගත උනු වෙනව.

අනේ අර මිත්‍රයා එක පාරටම අනිනව වැලමිටෙන් මගෙ පෙම්බරියට .

" නංගි මූ ඔයාට කැමතී ඔයා මොකද කියන්නෙ "

 මගෙ හිත නතර වෙනව.කොන්දා කෑ ගහනව ඇහෙනව.බස් එක හයියෙන් යනව.හුලං එනව.මට දාඩිය දානව.


තව හෝල්ට් 2ක් විතර යන්න ඇති.මට තේරෙනව මට පිටිපස්සෙ තියෙන දේ කැරකෙනව වගේ.බඹරෙ වගේ.

කෙල්ල හැරෙනව එක පාරටම මං ඉන්න පැත්තට.මෙච්චර වෙලාවක් අල්ලගන තැනක් නැතුව වැනි වැනී උන්න කෙල්ල.අල්ල ගන්නව මගෙ අතින්.

"මං ඔයාට කැමතී."

නිමි.

Wednesday, December 1, 2021

 


ඒක උනේ මෙහෙමයි.

අපි සිංහල මිනිස්සු.එතකොට අපි ලග තියෙන හොදම ගුණය මොකක්ද.ආ. සේරම සතියෙන් අමතක කරන එක නෙවෙයි.ඊට වඩා හොද එක.

අන්‍ අය ගැන සිතීම සහ උදව් කිරීම.ඕක සුද්දො හරියට කියනව.අපි එහෙමලු.සුද්දො කියන්නෙ පිස්සො ජාතියක් කියල මට හිතෙන්නෙ නැතුවමත් නෙවෙයි.

මොකක් උනත් ඒ ගුණේ මං ලග තියෙනව.මේ ලගදි කෙනෙක් ඇවිත් මං ලග දැවටෙනව.මට දිරෙව්වෙ නෑ ඒ දැවටිල්ල.දුන්න පාරක්.විසි වෙලා ගියා.ඔන්න ආයෙම ඇවිත් දැවටිල්ල.මේ දවස් වල රෑට සීතලයිලු.පැයකට දෙකකට ඉන්න තැනක් ඉල්ලනව.අන්න මගෙ අර ගුණේ ඉස්මතු උනා.නැත්නම් ඌ මගෙ ඒ ගුණේ ඉස්මතු කරව ගත්තා.

කොහොමින් කොහොම හරි නවාතැන් දුන්න කියමුකො.ඉත්තෑවගෙ ගෙට කැබැල්ලෑව රිංගත්තාහෙ මූගෙන් හරිම කරදරේ.දගලනවා ඇවිදිනවා එක එක කෝලම්.වරක් දෙවරක් වෝනින් කලා.ම්හූ.. එයා ආතල් එකේ මගෙ ආතල් කඩනව.

සිංහලය කියන්නෙ සිංහයන්ගෙ පැවතෙන්නෙ කියනව නෙහ්.කේන්ති යනව නෙහ්.ඉවසීමෙ සීමාවක් තියෙනව නෙහ්.එතකොට අර සිංහ ගති ඇවිත් පහරදෙන්න සූදානම.එහෙමද හිතුවෙ.නෑ බන්.සිංහයා කොඩියෙ උන්නට හැම තැනම ඉන්නෙ අලිනෙ.එතකොට අලියගෙ නහයට කටුස්සා රිංගුවාම අලියට උනදේ තමා උනේ.

අපි ඉතින් හොරෙන් ගෙට රිංගන්න එන එකාටත් කරන්නෙ වතුර ගහන එකනෙ.ඒක අපිට ඈත අතීතයේ ඉදන් එන සිරිතක්ය කියවනෙ.ආගන්තුකට ඒත් ගානක් නෑ.සබන් කෑල්ලක් තිබ්බනන් නාගන්න තිබ්බ කියපි.


ඉතින් කොහොමදැයි දන් වලදන්නේ.දැන් මේ යකා මගෙ යක්ශයාට වඩින්න කියල පාවඩ එලනව.දියමස් ගොඩ මස් තියල කුකුල් කරමලෙන් (මගෙන්ම තමා) ලේ ඩිංගකුත් දාල පිදේනි ගොටුවකුත් තියල. අවස්තාවාදීන් හැමවෙලේම වැඩ කරන්නෙ අනික් කෙනාව අවුස්සගෙන ප්‍රහාරයක් එල්ල කරයි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්.අපි ඒකට අවස්තාව දුන්නොත් උන් ප්‍රීතියෙන් පිනා යනව.අපි කැමතිද එහෙම.සතුරෙක් නෙවෙයි මිතුරෙක් උනත් ප්‍රීතියෙන් ඉන්නවට අපි කැමතියැ.ඒව හදේ.හාවගෙ කනේ.

මොනා උනත් අපි ඒ කාලෙ ඉදන් (ඒ කාලෙ කිව්වෙ ඉංගිරිසි හෝඩිය ලංකාවට ආව කාලෙ, නැතුව අපි දන්නවැයි ඒ බී සී ඩී, කොස් ඇට සිබිඩී හැර) ඉවසීම කියන එක තිබ්බ.ඉවසීම කියන එක තිබ්බෙම යටිකූට්ටු ගේම් ගහන්න බලාපොරොත්තුවෙන්.සතුරා පුදුමකරවීමට.කැප්පෙටිපොළ මහ නිළමෙතුමත් අන්න ඒ ජාතිය තමා.ඉවසන් ඉදල ඉදල අවස්තාව ලැබුන ගමන් පැත්ත මාරුකරල දුන්න දොබෙන් යන්න.උගත් පාඩම් හා ප්‍රතිසංවිධානය ගැන තියෙන දැනුම නිසා මාත් අන්න ඒ චරිතෙ ආරූඪ කරගත්තා.දෝතිය වෙනුවට සරම ඇදගත්තා.

දැන් මං එන්න මේ පැන් බොන්න මේ පලතුරු කන්න කියාගෙන ඉන්නව.මගෙ හිත යටින් හිනා වෙනව.අරූ හිත උඩින්ම හිනා වෙනව.ඌ කනව මං සංග්‍රහ කරනව.ඌ බඩ පිනුම් කරණම් ගහනව මං අත්පුඩි ගහනව. හිරැ නැගෙයි ඈත අහසේ ඔබ නිදයි සුව යහනේ කියල මං මගේ යටිකූට්ටු ගේම දියත්කලා. දියත් කලා කියන්නෙ වෙන උන් එලල ආපු මාලුදැල් වලින් මාලු උස්සන්න ඔරුව දියත් කරනව වගේ තමා.


තනියම මෙහෙයුම් කටයුතු කරන්න බෑනෙ.මං අණ දෙනකොට වැඩ කරන්න එකෙක් ඕනි නිසා සහයට ඩැනීගෙ පුතාව ගෙන්න ගත්තා.ඊලගට මේ කටයුතු ගැන විශේෂ දැනුමක් තියෙන කෙනෙක් ලගට ගියා.රන් තැබිලි තියාගෙන ගොන් තැබිලි බොන්න ඕනි නෑනෙ.මදුශ් ලගට ගිය මන්ත්‍රී වගේ කිව්ව අඩාගෙන ප්‍රශ්නෙ.ගාස්තු කතා කරගත්තා.

මෙහෙයුම ආරම්භයි. මොන පාතාලෙ උනත් හොදින් කියනවනෙ මුල් දෙවතාව.හොදින් කිව්ව යන්ට මේක ඔබේ තැන නෙවෙයි පින්වත පිටවන්න.මුජබර් රහුමාන්ට කඩු ගැන කියන්නහේ කනකට ගන්නෙ නෑ. 

අන්තරේට උනත් අවම බලය භාවිතාකරන නිසා තීරණය ආයෙම ස්නායක් දෙන්න.ඉබ්බට වතුර ගැහුවා වගේ වතුර කාගෙන යනව.වෙඩි සද්දෙ අහුනොත් පොලීසි උස්සන් යාවි කියල හිතුන නිසා අපි සගවාගෙන උන්න උල් ආයුද භාවිතා කරන්න තිරණය කලා.

ඉබ්බ උනත් ගෑනියෙක් දැක්කාම කට්ට දාල දුවනව කියනව වගේ මෙන්න ගෙනාපු බඩු පැක් කරන් එලි බැස්ස සතුරා.එලියට ඇවිත් අම්මමෝ නැතුව මට දෙස් දෙවල් තියන්න ගත්තෙ.මානවහිමිකම් යනවය, යන්න කිව්වනම් යනවනෙ වෙන උන් දම්මල ගස්සන්න ඕනි නෑය අරකය මේකය. ඒ කතා අහල මගෙ තරහත් නිවිලා.කියන මංගල්ලයක් කියාගන්නය කියල කුඹියෙක්ගෙන් පිටවුනු අධෝවාතයක් තරම්වත් ගණන් නොගෙන අපි ආව එනට.මගෙ මෝඩකම නිස දේවාලෙ ඉහේ කඩන් වැටුන නිසා මං තනි මහන්සියෙන් සේරම පිලිසකර කරගත්තා.

ඔන්න ඔය නස්පැත්තිය නිසයි පහුගිය දොහේ මේ පැත්තෙ කරක්ගන්න ඉස්පාසු නැතුව ගියෙ.


ප.ලි.-- 

අටුවාටීකා ටිප්පනි ගස් කැපිලි පදුරු තැලලි තාර දැමිලි නැතුව කියනවනම් කණට කුරුමිනියෙක් ගියා අයිබොවන්ඩ.පැය 9ක් ඌ එක්ක දැහෙමින් සෙමින් වසල දොස්තර මහත්තයට කියල අයින්කොරගත්තා.