ස්ට්‍රීට් වීව් සහ හෙලිකොප්ටර
මා ප්‍රිය කතාලෝලී හිතවතුනි හිතවතියනි , මා මේ ඔබ අමතන්නේ රස කතාවක් ඔබ හමුවේ තැබීමටයි. අන්න එහෙම කියල මේක පටන් ගන්න තිබ්බනම් හොදයි ඉතිං. ඒත් හිත එකතැනක තියාගෙන කාටවත් මඩගහන්න පුළුවන් ජඩ මිනිහෙක් නෙවෙයි මේ මම. මෙව්ව දන්න කියන අය නම් නොකියා කට වහගෙන ඉදහල්ලා, නොදන්න උන් කට ඇරගෙන ඉදහල්ලා. නොදන්න උන් දන්න උන්ගෙන් ඇහුවාමත් කට වහගෙන ඉදහල්ලා. අනුවර්ත නාම වලින් මොන චක්ගුඩ්ඩක් පැනගත්තත් මට කාරි නෑ ඕං.
විදේශගත මිත්‍රයෙක් කියල පටං ගත්තාම අපේ මගඩි වැඩ ගැන ඔය ඇත්තන්ට සමහරවිටෙක මතකයකුත් ඇති. මතක නැතිවත් ඇති. මිත්‍රත්වය ඇතිවෙන්නෙ 2000 වසරෙ විතර වුණත් හැදුනුම්කම් ඊට ගොඩක් ඈතට දිවයනව. ෆැමිලි ෆ්‍රෙන්ඩ්ස් කියන්නෙ ආන්න එහෙම එකක්. අපි ළමා සමාජයක් කළා, දන්සැල් දුන්නා , බස් කැඩුණාම පයින් ගියා, කට්ටි පැන්න, කැලේ පැන්න ඔය එකී මෙකී නොකී හැම එකම කළා. කෙල්ලො පස්සෙ යනව කියන එක හැබැයි හොදටම කළා. නිකම්ම නෙවෙයි තලෙයිබාන්ල ඇමරිකාවට ගහන්න සැලසුම් කරනව වගේ සැලසුම් කරල. හැදුණුම්කම දිවයනව කියල කිව්වෙම ඔන්න ඔහොම කරපු සැලසුම් නිසා සමහරදාට රෙදි ඉල්ලෙ වෙලා දුවන්න වෙන නිසා.
අපේ රජ තුන්කට්ටුවෙ අනෙක් මිත්‍රයානම් කියන්නෙම
"ඕකා වෙලාවට ලංකාවෙන් ගියෙ. තුන්දෙනාගෙම හොදට. නැත්නම් තුන්දෙනා ඉන්න තැන හිතාගන්නවත් වෙන්නෙ නෑ "
කියල. අන්න ඒතරම් ගුණගරුක පිංවත් කොලුගැටයෙක් . බොම්බයිමොටයි එකට වැටිච්ච කූඹියෙක් වගේ පිංවන්තයි.
අපි කෙල්ලො පස්සෙන් කොච්චර ගියාත් මේ මනුස්සයට කසාදයක් බැදගන්න ඕනිමයි කිව්වනෙ. ලංකාවට එන එන වතාවට බඳින්න කෙල්ලෙක් හොයන පුරුද්දක් තිබ්බ. ඒ පුරුද්දෙ සැර ගැන විස්තර කළොත් සතියක් මට කට ඇරගන්න බැරිවෙන්න මාළු වෙළෙන්දෙක්ගෙන් ගුටිකන්නත් වුණා. අපේ අක්ක නොහිටින්න අපි දෙන්නට සුප්‍රීම්සැට් එක ලගටම උණත් යන්න තිබ්බ. විශේෂයෙන්ම මට.
වැහි වෙලාවට හාන්සි පුටුවක වාඩිවෙලා කෝපි එකක් බොන ගමන් ඕවා මතක්කරගන්න ඉස්පාසුවක් තිබ්බනම් ඒ පාරෙ සැර එවෙලෙටත් හිතෙන් විදගන්න පුළුවන් තරමටම ඒක සුන්දරයි කියතෑකි.
විවාහයෙන් පස්සෙ අවස්ථාවක මිත්‍රයාගෙ බිරිද සහ මිත්‍රයාගෙ නංගි දෙන්නගෙම අතපය වල ඇඟිලි එකතු කරල කෙල්ලො ගණන් හදලත් අනේ අපේ ඇඟිලි මදි ගණන් කරගන්න කියල වැඩේ අතෑරල දාන මට්ටමක අපි දෙන්න හිටියා. මනුස්සයෙක්ට තනිකරල මඩගහන්න හොද නැති නිසා තමයි මම මේ අපි අපි කියල කියන්නෙ. නැතුව කඨින පෙරහැර පස්සෙන් පිං පෙට්ටිය උස්සන් ගියා හැර මම කරපු දෙයක් නෑ.
වැල් පදුරු කපල රඹකැන මතුකරගත්‍ත නිසා දැන් කතාව අහල ඉමුනෙ.
මිත්‍රයා විවාහ වෙනව කිව්වාම ඉතිං අපිටත් රජ මඟුල්නෙ. පළවෙනි දවසෙ වෙඩින් හෝල් එකට මනමාල මහත්තැන්ට යන්න වුණෙත් අලිය පිටේ කියහංකො. අන්න ඒ වගේ පුදුමකිරීම් මේ මංගල්ලය පුරාම තිබ්බ. අවසානෙට කලින් පුදුම කිරීමත් ඉවරවුණේ පුදුමකිරීමකින් තමා. ලංකාවෙ පුරසිද්ධ ආයතනයකින් ගෙන්නගත්ත කන්වර්ටබල් කාර් එකේ පණ ගිහින් තිබ්බ ජෝඩුව කාර් එක දකින්නත් කලින්ම.
දෙවෙනි ගමන පටන් ගත්තෙ කොළඹ පිහිටි හෝටලයක ඉදන්.එතනින් රත්මලානට. රත්මලානෙන් ගම්පහට. ගම්පහෙන් අස්ගිරියට . ඔන්න ඕකයි දෙවෙනි ගමනෙ ගමන් මාර්ගය. දැන් බොලාලට හිතෙනව ඇති මේ මොන රඹ පුෂ්පයක්දැයි කොළඹින් කෙළින්ම අස්ගිරි එන්න පුළුවන් එකා පියෝ ටීවි එකේ හිරු ටීවි හොයනව වගෙ රට වටේ ගිහින් තියෙන්නෙ කියල. ටිකක් ඉන්ටකෝ මේ කියන්නෙ අන්න ඒක තමයි.
ගාලුමුවදොර ඉදල රත්මලානට යන්ට වුණේ මනමාලංට තෑග්ගක් විදියට හෙලිකොප්ටර ගමනක් ලැබිලා තිබ්බ නිසා. රත්මලානෙන් හෙලිකොප්ටරයේ නැගල ගම්පහ ඔරුතොට පාරෙ තියෙන මුදුන්ගොඩ පිට්ටනියට තමා එන්න සූදානම. එතනින් කාර් එකේ අස්ගිරියටත් අස්ගිරියෙ පන්සල ළග ඉදන් මීටර් කීපයක් විල් බැරෝවකත් ආයෙමත් කාර් එකේ වෙඩින් හෝල් එකට. ඕකයි සැලසුම. කෙල්ලො පස්සෙ යන්න සැලසුම් කරපු අපිට මෙව්ව සැලසුම්ද.
මනාලියගේ පාර්ශවයට පිට්ටනිය අසලට එන්න කියපු නිසා එතනදි ඒ අයට පොඩි සංග්‍රයක් පිළියෙල කළා. පිට්ටනියක ? මඟුලකට යන අයට සංග්‍රහයක් ? අපුලයි වගේ නේද. නෑ නෑ එහෙම වෙන්න දුන්නෙ නෑ. මේ අත් දෙකෙන් පිට්ටනියෙන් අක්කර භාගයක් විතර රටා තියල ඇමදුවා ආයෙ විජය කුමාරයාගෙ රට ගොඩනැගීමේ පිරිසිදු සිත වගේ වෙන්නම. ගේට්ටුව ළග බැලුන් ආරුක්කුවකුත් ගැහුවා. පිට්ටනිය වුණාට සෙල්ලම් නෑනෙ. මඟුලක්නෙ .ලකේට තියෙන්න එපැයි.
"මචං මම හොටෙල් එකෙන් පිටත්වෙනව" කියනකොටත් මමයි තව මිත්‍රයෙකුයි පිට්ටනිය අතුගානව. ඒ සේරමත් අහවර කරල ගෙදර ගිහින් ලැස්තිවෙනකොට මෙන්න තව කෝල් එකක්.
"මචං අපි දිවුලපිටියෙ ඉන්නෙ . ඔහෙ විල්බැරෝ එකක් තියෙනවද ? නැත්නම් මෙහෙන් අලුත් එකක් අරං එන්නද ? "
"මඟුලනෙ අලුත් එකක් අරං වරෙං " කියාගෙන උන්ට ඕනි කරන ලට්ට ලොට්ට ටිකත් එළියෙන් තියල මිත්‍රයයි මායි ආයෙ පිට්ටනියට.
දැන් අපි බලාගෙන ඉන්නවා ඉන්නවා කොප්ටරේ නෑ.
ටික ටික ගමේ මිනිස්සු පිරෙනව පිට්ටනිය වටේට.
"මල්ලි කවුද එන්නෙ? "
"අයියෙ අර අහවල් ඇමතිගෙ පුතාගෙ වෙඩින් එකනෙ අද. පුතා එන හෙලිකොප්ටරේ එන්නෙ මෙතනට"
අපේ කටවල් කොච්චර හොදයිද කියන්න දැන් පාරත් බ්ලොක් වෙන තරමට වාහනත් නතර කරං මිනිස්සු බලං ඉන්නෙ හරියට මූදු වෙරළෙ බියර් එකක් බීම බටෙන් බොනගමන් ඉර දැන් ගිලෙයි දැන් ගිලෙයි කියල බලං ඉන්නව වගේ. ඔන්න එතකොට තමයි අපිට නොදුටු අඳුරු පැත්තෙන් දුම් විසිවෙන කෝල් එක ආවෙ මනමාලංගෙන්.
"මචං අපිට බාන තැන හොයාගන්න බෑ. පිට්ටනියෙ අලුහුණු ටිකක් දාන්න කියල පයිලට් කියනව"
මේ මඟුල් අස්සෙ දැන් හොයපංකො අලුහුණු. කෝට් බෑය පිටින්ම අලුහුණු හොයල ඒකත් කළා.
" මචං ඒත් හොයාගන්න බෑ"
ඇයි වදේ මෙච්චර මිනිස්සු පිරිල ඉන්න පිට්ටනිය හොයාගන්න බැරි වෙන්න පයිලට් පොට්ටද. ඔය අව් අස්සෙ හෝටලේ මැනේජර් කෝල් කරනව.
" මල්ලි මේ පොඩ්ඩක් එන්නකො. ඔයලෑ කට්ටියක් ඇවිත් අපේ ගාර්ඩ්න් එක හාරන්න හදනව මල් වෙඩි හයි කරන්න. ඔයාල මෙහෙම එකක් කිව්වෙ නෑනෙ කලින් "
"මොකක් මල් වෙඩි? කියන්න මමත් දැනගෙන ඉන්න එපැයි."
මේ මංගල්ලයම පිරිලා ඉතිරිලා ගිහින් තියෙන්නෙ පුදුමකිරීම් වලින් මේකත් එහෙම එකක්ලු.
දෙකකුල් ඈත් කළොත් බිත්තරේ බිමට වැටෙයි වගේ බයවුණු කිකිළියෙක් වගේ අපිදෙන්න දැන්. අහසෙං මනමාල ජෝඩුව පොළොවට ගන්නත් ඕනි. හෝටලේ ප්‍රශ්නෙ විසදන්නත් ඕනි. උඹ මූව පොළොවට ගනින් කොහොම හරි කියල මිත්‍රයාට බිත්තරේ බාරදීලා හෝටලේට ආවාම රත්තරං ටික වගේ පණිවිඩේ ආව ජෝඩුව පොළවට බැස්ස කියල.
කොහොමින් හරි වෙලාවට පැයක් විතර පරක්කුවෙලා ඇවිත් පාන්දර 1ත් පහුවෙනකං මඟුල කාල කාල වැඩිවුණ කීප දෙනෙක් හරහට කාර් වලටත් පටවල සියල්ලෝම සතුටෙන් විසිර ගියා මිසක් පිට්ටනිය හොයාගත්ත විදිය අහගන්න ඉස්පාසුවක් තිබ්බෙ නෑ.
හොද හොද සෙල්ලම් එළිවෙන ජාමෙටලුනෙ.
පසුදා උදේ.
"අඩේ මේ . මට උඹ ලැන්ඩ් කරනව බලන්න ඉන්න බැරි වුනාණෙ. කොහොමද පිට්ටනිය හොයාගත්තෙ"
" ඇත්තම විස්තරේ කියන්නම් උබ කටක් හොලවන්න එපා මේක ගැන ඈ "
" අස් අස් වී වීනෙ මචං "
"අළු හුණු දාලත් හොයාගන්න බැරිවුණනෙ බං. ඊට පස්සෙ පයිලට් කිව්ව මල්ලි තව වෙලා උන්නොත් අපිට මූදට තමයි බාන්න වෙන්නෙ ආපහු යන්න තෙල් මදිවෙයි කියල "
" අෆ්ෆට ඉතිං"
"මම කිව්ව බං අයියෙ ඔහොමම ඔයාට පුළුවන්ද ගම්පහ ටවුන් එකට යන්න කියල.එතන් ඉදන් පාර කියන්නම් කියල ටවුන් එකෙන් මිනුවන්ගොඩ පාරෙ වටරවුම ළගට ගියා "
" යකෝ "
" අහපංකො. ඊට පස්සෙ මං පිට්ටනියට පාර පෙන්නුව බං මහ පාරදිගේ "
" ඒ කියන්නෙ උබල ආවෙ මහ පාර දිගේ අහසෙන්ද ? අඩේ ටිකක් ඉදාං හිනාවෙලා ඉවර වෙනකං "
" පල #&$* , කට හොලවන්න එපා ඈ "
ස්ට්‍රීට් වීව් එකෙන් හෙලිකොප්ටර් ගමනක් ගියෙ ඔන්න ඔහොමයි. මම කට හෙලෙව්වෙ නෑ ලිව්ව විතරයි. මඩගැහුවෙත් නෑ ඇත්ත කිව්ව විතරයි
