මත්වෙන ආදර කතා -03

 මත්වෙන ආදර කතා -03 

උසස්පෙළ පන්තිවල ඉගෙනුම ලබනව කියන්නෙ මානසික පීඩනය උපරිම කාලයක්.පාසැලේ එහා කෙළවරේ මේසයකට තට්ටු කරන ශබ්දයක් ආවත් අංශප්‍රධානී,පන්තිභාර ගුරුවරු උඩ පැනගෙන තොපි නේද ඒ කියල අහගෙන එනකොට අහිංසක අපිට දැනෙන මානසික පීඩනය හිතාගන්න පුළුවන් වේවි. ඒත් අපි එකාවගේ එකට හිටි නිසා ඒ පීඩනය සමෝසමව බෙදාගන්න පුළුවන් වුණා.හරියට විවේක කාලයෙදි බිත්තරයක් නැති බත් එකක් බෙදාගන්නව වගේ. ගුරුවරු නොයෙක් නොයෙක් චෝදනාකළා , පාසැලේ සමහර දවස් අපි විනාශකළා කිව්ව, නම්බුව නැතිකළා කිව්ව, වයසට නොගැලපෙනදේ කළා කිව්ව ඒත් අපි හරිම අහිංසකයි.පන්තියෙන් භාගයක් විතර ටිකක් දඩබ්බර උණාට සාමාන්‍ය අගය බැලුවාම හැමෝම අහිංසකයි. 

උසස්පෙළ විභාගය අතට ළඟ වුණත් දුර වුණත් නෑ අපිට කිසි වෙනසක්. වෙනසක් තිබ්බට නොතිබ්බවගේ උන්න එයැයිලව හඳුනගන්න ප්‍රතිඵල එනකන්ම ඉන්න ඕනිය කියනවනෙ. ඒක කාරි නෑ.. ඔන්න ඔය අවධියෙදි ඉතාම අවාසනාවන්ත විදියට පන්ති සඟයෙකුගෙ පියා මියයනව. යාළුවො විදියට අපි කොහොමත් මිතුරගෙ මවට වඩා පියාට සමීපයි. එව්වට හේතු එමටයි. කෝමත් බෙලිකටු එක්ක අපිට ආශ්‍රයක් නෑනෙ. 

මිතුරාගෙ පියාගෙ අදාහනෝත්සවය දක්වා අපි සියලුදෙනාම එක්රැස්වෙලා සමෝසම මහන්සියෙන් වැඩකටයුතු කළේ මළගම වුණත් වළක් බහින්න කියාපු ක්‍රමය නිසාදෝ කියල දැන්නම් හිතෙනව. ඒම නොහිතෙන්න තිබ්බ අද වෙනකොට ඒ ඒ පුද්ගලයන් එක්ක ඒකාලෙ තිබ්බ සමීප ඇසුර පවත්වාගෙන ගියානම්. එව්ව කාරි නෑ. ලෝකෙ කැරකෙනකොට මිනිස්සු පෙරලෙනව. හැගීම් , බැදීම් යටවෙනව තැලෙනව ,පොඩිවෙනව, පොළවට පස් වෙනව. 

ඔය මදන විසේ එක්ක කොළුකාරමක් හරි හරියට තිබ්බ වයසෙ අපිට නින්දත් නොනින්දත් අතර ගෙවිච්ච ඔය දවස් කීපය රස සාගරයක්. නොයෙක් නොයෙක් රස කෑමද , නොයෙක් නොයෙක් රස බීමද තියෙනකොට අපිට ආයෙම කටුව පොගන්න ඉබ්බ දියේ දාන්න ඕනියැ. කොහොම උණත් අතේ එතරම් මුදල් ගැවසෙන්නෙ නැති කාලයක් නිසා සතෙන් සතේ ඉතිරි කරල රහසේ කැටයකට දමල ගෙනාව රෙඩ්‍ රම් බෝතලේ කොටසක් පොල්ගසකට දියර පොහොර කරපු මිත්‍රයාගෙ මලගමත් එදාම නොගත්තෙ මහන්සි වැඩිකමට වෙන්න ඕනි. 

මිතුරගෙ නැඟනියක්ද අම්මද කියල වෙනසක් නෑ එකම අච්චුවෙ නෙෆර්ටිටි මල් පෝච්චිය වගේ. හෙනම ඝනකම. තට්ටු කළත් දහ් දිහ් ගානව වගේ සද්දෙ. එයාගෙ වරුණෙ ඒම උණාට අපිට මෙතන රැදෙන්න හේතු සාධක ගෙනාවෙම එයා. ඒ එයාගෙ මිතුරියො රොත්තක් දිවා රෑ තේ කෝපි බෙදීමට යොමුවෙල තිබ්බ නිසා. ඔය අතර සමහරුන්ව අපි අපේ නම්වලට රෙජිස්ටර් කරල ඔප්පු ලියමින් උන්නෙ. මගෙ බිසෝනාමාවලියෙ එක් පරිච්ඡේදයක් ලියන්න තමා මගෙ සූදානම. 

කැරමේ සිට මඩ ගැසීම දක්වා සියල්ලම කරමින් හුළගට වැනෙන කෙහෙල් අතුවගේ උන්න අපිට ජීවයක් පිඹින්න මහ පාන්දර ඕනි වෙන්නෙ කෝපි. හීන් සීරුවෙ කුස්සියට ගිහින් බෙලෙක් කෝප්පෙ එක්ක ආරෝවට කෝපි හදනකොට ඔන්න එනව සුරලෝකෙන් බිමට පතබෑවිච්ච සුරංගනාවියක්.

එක් අන්තයක කුණු කෙළ පිසමින් පැමිණෙන ඈය.

මේ අන්තයේ බෙලෙක්කයට තට්ටුකරන මාය..

සුළි සුලගට හසුවූ වරාමලක් වැනි කෙස් කලඹ අතින් හදමින් දිව එන ඈය.

කොහොම ආවත් ඔයා ලස්සනයිනේ සිතනා මාය.

ළග ලගටම විත් කෝ ඕක දෙන්නයැයි කියනා ඈය.

නෑ නෑ නංගි මට පුළුවන් කියනා මාය.

කෝ අයියෙ මේකට කෝපි දාල නෑනෙ සීනී වතුරයි විතරනෙ කියනා ඈය.

මට ඕනිවුණේ උඹව ඇහැරවගන්න යැයි කනට මුමුණනා මාය..

නෝකාඩුවක් දෑසේ රදාවා සිනාසෙන ඈය.

වියෝවන් මැදින් වුවද බැඳීම් ගොඩ නැගාගත හැකිය.

මගේ ලයින් මැද ඇගේ ලයින් මැද දවස් ගෙවීගෙන යනවිට මගේ අතිජාත මිත්‍රයා සැපත්වෙනව ලංකාවට.

ඔහු කොහේද මා එතනය. අපි කොහේද ප්‍රශ්න එතනය. ඔව් ඔව් ඩාම් වෙනව ඩූම් වෙනව තමා. මිත්‍රයාගේ පිළිගැනීමේ සාදයත් අහල පහළකම යොදාගෙන තිබ්බ නිසා කුකුළා අතේ අරං පිටත්වුණේ අරුන්දට හොරෙන්. නිකමට ලයින් එක දැම්ම කියල නෑ ගෑනු ප්‍රශ්න මල්ල ලිහන්න ගත්තාම. දොදොල් හැදිගෑවිල්ල වගේ තමා.

උදෑහනම ගියාට මොකද එන්න වුනේනම් බිං ඇඳිරිය වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න තියාගෙන.

සයිස් දෙකක ටයර් දාගත්ත පරණ ටාටා ලොරියක් වගේ මම වැටේ සිදුරකින් රිංගගත්තා ඉඩමටනම්. ටිකක් අයිනක් අල්ලන් ඉදගෙන ඉන්නට ඕන කාටවටත් නොපෙනෙන්න. ඒකට යන්න ඕනි කුස්සිය පැත්තෙ කැලෑවට වෙන්න තිබ්බ හට් එක යටට. රඹට කැකිරි උඹට වැඳිරි කියාගෙන එන්ජිම පනගන්වගෙන ඇදෙන්න ගත්තෙ සුන්දර සිහින පේන ඉසව්වට.මම හිතන්නෙ අඩි පහ හයක් යන්නට ඇති. මහ අමුතු සීතලක් දැනුණ අතෙ මැණික් කටුව ළගට. ගොම්මං වේගන එනකොට මළගෙදරක ඒ අමුතු සීතල මුළු ඇගම සලිත වෙලා. ඒ එක්කම ඇහෙනව ශබ්දයක්.

"අයියෙ උඹ මොකද වැනෙන්නෙ" 

ටිකක් හුරුයිත් වගේ. ඒත් නුහුරුත් වගේ. සීතල එක්ක ආවට පිරිමි කටහඬකුත් නෙවෙයි. තවම මම ඉන්නෙ පාරිභෝගික අධිකාරියෙ සභාපති වගේ කන්ෆියුස් උන්ගා බුංගා වෙලා.

ඊළගට දැනුණෙ අත ටිකක් තදට ඇදෙනව එක්කම මාව ඇදගෙන කෙනෙක් ඉස්සර වෙනව. ඇදෙගෙන කිව්වට ටිකක් වෙන්න වත්තම් කරගෙනත් වගේ .ඒ එක්කම 

" සට පට රම්පෙට පොරි ඩෙකට කැකිරි " වගේ එව්ව ටිකක් ඇහුණා හරියට මතකයක් නෑ.

ඊළග මොහොත මම හට් එකක් යට හිදගෙන මා ඉදිරියෙ උන්නෙ අර බිමට වැටිච්ච දේවතාවි අපායෙන් කුලියට ගත්ත ඇඳුමක් දාගෙන. වැඩි අවුලක් නෑ. මූණ ටිකක් රතු වෙලා. ඇස් ලොකු වෙලා. එච්චරයි. 

ආයෙම අර " සට අට රම්පෙට පොරි ඩෙකට කැකිරි " වගේ එක ඇහෙනව.

"අඩියක් හෙලවෙන්නෙ නෑ ඔතනින් මං එනකං " කියාපු ඇය යන්න ගියා මැකිලා.

එයා කියන්නෙ මාර කතා නැගිටගන්න පුළුවන් උනානම් එයාගෙ ඔය කැකිරි කතා අහං ඉනනවයැ මම. විකාරණෙ.

ඊළග මොහොතෙ තේ කෝප්පයක් අතින් ගත්ත ඇය එනව අහසින් පහළට . මේක බීහන් මුලින්. ඊට පස්සෙ කියහං උදේ ඉදං මකබෑබුන දිහෑව කෙළින් කටින් ඉන්න බැරිවෙන්න. ගෑනුන්ට ඇත්තටම පිස්සු අප්පා. පිගාන කාල රොටිය හෝදන ලෙවල් එකේ මනුස්සයෙක්ගෙන් ප්‍රශ්න අහල හරියනවද. මොනා කරලත් බෑ ජාමෙ බේරගන්නත් ඕනෑය. 

" ආ මම දවල් ගියෙ. යාළුවෙක් හම්බෙන්න"

"අනේ පලයං අයියෙ උදේම යනව මම බලාගෙන "

" හරි හරි ඉතිං . ඒක නෙවෙයි මේ අහන්නකො "

"ඇයි ඒ ගමන මොකද ? "

"මෙහෙමයි. ඔයාට පුළුවන් හැමදාම මට මෙහෙම බනින්න. නෑ එක්කො මම මෙහෙම ආවාම උණුවෙන් තේකක් ගෙනත් දීලා ඔහොම ඔරවගෙන. නෑ සොරි. ඔහොම ලස්සනට හිනාවේගන මගෙ ඉස්සර පුටුවක ඉදන් බලාන ඉන්න "

"මොකක් ?"

" ඇත්තටම මෙහෙමයි. ඔයා ගෙදරට සාරි අදින්න . එතකොට මට පුළුවන් ඔයා ඔහොම තරහ අරං ඉන්නකොට අර හින්දි ෆිල්ම්වල වගේ සාරි පොටොන් ඔයාව ඇදල ළගට ගන්න. තරහ නිවෙන්න. "

" පිස්සුද මනුස්සයො සාරි පොටෙන් ඇද්දාම සාරිය ගැලවෙනවනෙ "

" ආ ඒකට මොකද අස් අස් වී වී නෙහ්."

" දැන් මං මොන මඟුලකටද එහෙම කරන්නෙ "

" ආ ඇයි අපි කලින් කතාවුණේ අපි බඳිනවනෙ. "

" අපි ? කොයි වෙලේද ? ගිය දිහෑවක උන්න එකියකට කියපු එව්වද මට කියන්න එන්නෙ. ආයෙ මට අහුවෙන්න එපා මෙහෙම. ඇයි වදේ අර පෙට්ටියෙ ඉන්න මනුස්සය මැරිලා තියෙන්නෙත් සිරෝසිස් වලින්.දැන් තමුසෙටත් ඕනි එහෙම කරන්නද ? "

" හැබැයි ඒකත් නරක නෑ නෙහ්.ඔයාට එතකොට තව කාටහරි තේ හදල දෙන්න බැරියැ. "

" අයියෙ මේ ...."

" හරි හරි. මම ඔයාට කැමතිනෙ. ඔයා මට කැමතිද ?"

" රම්පෙර පොරි ඩෙකට කැකිරි දේශනය ."

"ඇහුව එකට උත්තරේ ?"

" ඔව් මම කැමතී.මට දැනටත් කොල්ලෙක් ඉන්නව. ඔයාට මාව බෙදාගන්න පුළුවන්නම් මට බැරිනෑ දෙන්නෙක්ට ආදරේ කරන්න ".

"....හීක්.... " ( ඉක්කාව ඇස් උඩ ගිය මම )

බොරු ඕනි නෑ. මට රට ඉදන් ආව මගෙ යාළුවා ගැන විතරයි දුක හිතුණෙ. අපරාදෙ අච්චර වියදම් කරල ගෙනාව විස්කිය.