මං අද ඉන්නෙ මට හිතාගන්නවත් බැරි උන තත්වෙක.මං කියන්නෙ මගෙ හිතේ ශක්තිමත් බව ගැන.මේක ඇත්තෙන්ම මගෙ හිතමද.මං එහෙම මගෙන් අහගත්ත වාර ඕනි තරම්.මෙහෙම දෙයක් මං කලේ කොහොමද.ඒක තමයි මම මාව හරියටම අදුනගත්ත අවස්ථාව.

මගෙ නම නිශ්ශංක.කිසිම ශක්තියක් නැති නිශ්ශංක යාලුවො මට කතා කලේ එහෙම. ඇත්තටම මං හැමදේටම වගේ මුහුන දෙන්න හරි බයක් දක්වන මනුස්සයෙක්.

ඒලෙවල් කාලෙ යාලුවො සේරම ඉස්කෝලෙන් වේලාසන පැනල යනකොට පංතියෙ ඉතුරුවුනේ මං විතරයි.ඒ ඉගෙන ගන්න ආසාවට නෙවෙයි.ප්‍රින්සිපල්ට අහුවෙන්න තිබ්බ බයට, තාප්පෙන් පනින්න තිබ්බ බයට, ගෙදරට ආරංචි වෙයි කියල තිබ්බ බයට.ගියෙ බෝයිස් එකකට උනාට මාව හරියන්නෙ ගර්ල්ස් එකට කියල ගුරුවරුත් කියල නැතුවම නෙවෙයි.ඒත් මං ලග මං ගැන අමුතු හැගීමක් තිබ්බ. මං හැමවෙලේම කලේ හරිදේ මං එහෙමයි හිතුවෙ.

මොනදේට බය උනත් මං ආදරේ කියන හැගීමට බය උනේ නෑ.ඒත් ඒක ලග උන්ට කියන්න බය උනා.කාටවත් නොකියම මං රේනු එක්ක ආදරෙන් බැදුනෙත් ඉස්කෝලෙ අවසාන කාලෙ.ඒක ඇත්තටම ලස්සන සම්බන්දයක් වුනා ඒලෙවල් ඉවර වෙනකම්.ඉගෙන ගන්න එයාව රට යැව්වට පස්සෙ අපිට අපිවම අමතක උනා.ඇත්තටම මං එයාව අමතක කලා.එයාට මාව නොගැලපෙයි කියන බය නිසා.

පස්සෙ තව සම්බන්දකම් 2,3ක්ම ඇතිවෙල නැතිවෙලා ගියා.සමහර ඒවට ගෙවල් වලින් අකමැති උනා.සමහර ඒවා මට එපා උනා.ඔය කාලෙ තමයි අපේ ගෙදර අයට එයාලට ඕනි කෙනෙක්ට මාව බන්දන්න ඕනි උනේ.මං අද මේ ඉන්න තැනට පාර කැපෙන්නෙ එහෙම.

අපේ ඔෆීස් එකේ සෙට් එකම රෙස්ටුවරන්ට් එකේ මේසෙ ඉදන් කෑම එනකන් බලන් ඉන්න වෙලාවෙ තමයි දැක්කෙ සදමාලි පිරිමි කෙනෙක්ට තුරුල් වෙලා රෙස්ටුරන්ට් එක ඇතුලෙට එනව.සදමාලි කියන්නෙ මගෙ වයිෆ්.ඒ වෙලේ ඇති වුනේ අපුලක් එක්කම උසකින් බිමකට වැටුනා වගේ හැගීමක්.එයා මාව දැක්ක හෝ නොදැක්ක මං නොදැක්ක වගේ උන්න.

අද හිතේ උතුරන සතුටක් එක්කම උසාවියෙන් එලියට එන්න මට සලස්වල දුන්නෙ ඒ සිදුවීම.හිතට හයියක් ගෙනත් දුන්නෙ ඒ සිදුවීම.කොල්ල ගෙට ගියා ගෑනි පිට ගියා කියල මිනිස්සු කිව්වට ඒ ගෑනි පිට ගියෙ ඒ ගෑනි ආත්මෙන්ම ආදරේ කරපු මනුස්සය එක්ක බව කවුද දන්නෙ.කවුද ඇහුවෙ.සේරම බැන්නෙ සදමාලිට.ඒත් මං නොබැන්නෙම සදමාලිට.

වෙස්සන්තර රජතුමා තමන් ආදරේ කරපු බිරිදව නොදැනුවත්ව ශක්‍රදේවේන්ද්‍රයාට දන් දුන්නට මං බාර දුන්නෙ මං ආදරේ නොකල ,ගරුනොකල මගෙ බිරිදව එයාගෙ ගැලවුම්කාර දෙවින්ට.ඒ මගෙ නොහැකියාව කියල මිනිස්සු කියයි.ඒත් ඒක තමා මගේ උපරිම හැකියාව.ඒ එයාගෙ ආදරේ එයාගෙ ලෝකෙ.ඒක හදල දෙන එක තමා මගෙ හැකියාව වගේම යුතුකම.අයිති නැති දේවල් ලග තියාගැනීම නෙවෙයි ආදරේ.

ආදරේ කියන්නෙම පූජා කිරීමට.